❇️ آیت الله اعرافی در درس خارج «فقه تربیتی» مطرح کرد؛
⬅️ لهو و لعب در معنای مطلق یعنی افعالی که در اصول آنها غرض عقلایی وجود ندارد. دو دیدگاه در خصوص حکم این افعال بیان شده است؛ نخست اینکه اصل بر حرمت لهو و لعب است، نظر دیگر این است که دلیل و اطلاقی مبنی بر حرمت لهو و لعب برای مکلفین وجود ندارد.
⬅️ ما معتقد هستیم مجموع ادلهای در شرع، مذمومیتی در حد کراهت را افاده میکند؛ از این رو مواردی که کراهت ندارد یا حتی مستحب است نیازمند مخصص و مقید میباشد.
⬅️ قاعده اول در بازی: دلیل مطلقی بر حرمت نداریم اما برای کراهت، مجموع ادلهای وجود دارد که مذاق شرع را نیز مشخص میکند.
⬅️ قاعده دوم در بازی: قاعده عمومی مبنی بر حرمت برد و باخت در بازیها وجود دارد که در سه مورد استثناء شده است.
⬅️ برخی از استثنائات کراهت بازی و لهو و لعب:
1️⃣ مزاح: ادله معتبر و متعددی وجود دارد که مزاح با رعایت حدود و شرایط علاوه بر اینکه یک امر مستحسنی است، بلکه در مواقعی نیز مستحب است و در سفر ترغیب هم شده است.
2️⃣ امری که موجب سرور و مسرت برای دیگران شود. ادلهای دال بر استحسان آن وجود دارد لکن با ادله کراهت لهو و لعب رابطه عموم و خصوص من وجه دارد. در این موارد یا لحن ادله ادخال السرور اطلاق قویتری دارد یا در تعارض من وجه، هر دو تساقط میشوند و لعبی که موجب ادخال السرور است، جایز میشود.
3️⃣ «الَّذِينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا» از ویژگیهای مؤمن این است.
—————————
#فقه_نظام
#درس_خارج
#فقه_تربیت
#آیت_الله_اعرافی
🔎
@fiqhenezam_com