❇️ آیت الله اعرافی در درس خارج «فقه تربیتی» مطرح کرد؛ ⬅️ لهو و لعب در معنای مطلق یعنی افعالی که در اصول آن‌ها غرض عقلایی وجود ندارد. دو دیدگاه در خصوص حکم این افعال بیان شده است؛ نخست اینکه اصل بر حرمت لهو و لعب است، نظر دیگر این است که دلیل و اطلاقی مبنی بر حرمت لهو و لعب برای مکلفین وجود ندارد. ⬅️ ما معتقد هستیم مجموع ادله‌ای در شرع، مذمومیتی در حد کراهت را افاده می‌کند؛ از این رو مواردی که کراهت ندارد یا حتی مستحب است نیازمند مخصص و مقید می‌باشد. ⬅️ قاعده اول در بازی: دلیل مطلقی بر حرمت نداریم اما برای کراهت، مجموع ادله‌ای وجود دارد که مذاق شرع را نیز مشخص می‌کند. ⬅️ قاعده دوم در بازی: قاعده عمومی مبنی بر حرمت برد و باخت در بازی‌ها وجود دارد که در سه مورد استثناء شده است. ⬅️ برخی از استثنائات کراهت بازی و لهو و لعب: 1️⃣ مزاح: ادله معتبر و متعددی وجود دارد که مزاح با رعایت حدود و شرایط علاوه بر اینکه یک امر مستحسنی است، بلکه در مواقعی نیز مستحب است و در سفر ترغیب هم شده است. 2️⃣ امری که موجب سرور و مسرت برای دیگران شود. ادله‌ای دال بر استحسان آن وجود دارد لکن با ادله‌ کراهت لهو و لعب رابطه عموم و خصوص من وجه دارد. در این موارد یا لحن ادله‌ ادخال السرور اطلاق قوی‌تری دارد یا در تعارض من وجه، هر دو تساقط می‌شوند و لعبی که موجب ادخال السرور است، جایز می‌شود. 3️⃣ «الَّذِينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا» از ویژگی‌های مؤمن این است. ————————— #فقه_نظام #درس_خارج #فقه_تربیت #آیت_الله_اعرافی 🔎@fiqhenezam_com