مدرسه مطالعات فقه نظام
✅ آیت الله اعرافی در درس خارج «فقه تربیتی» مطرح کرد؛ ⬅️ تنبیه دو نوع است؛ الف: افعالی مانند زدن یا اخم کردن و ... که عامل آزاردهنده‌ای را متوجه طرف می‌کند. ب: محروم‌سازی از یک عامل اثباتی و ایجابی. ⬅️ تنبیه در بحث تربیت غیر از تنبیه در باب حدود است. در مواقعی برای شخصی به دلیل ارتکاب جرم خطایی مجازاتی مانند شلاق، زندان و... در نظر می‌گیرند که فقط جنبه مجازاتی دارد. اما در مواقعی چنین مجازاتهایی با هدف اصلاح شخص انجام می‌شود؛ لذا باید میان این دو تفاوت گذاشت. ⬅️ تنبیه به مفهوم عام لغوی آن، یعنی آزاری را متوجه کسی کردن که در نظام فقهی اسلام و در نظام عقلایی به دو قسم اساسی تقسیم می‌شود؛ اول: مجازات و کیفرها. دوم: روش‌های تربیتی و اصلاحی. قسم اول دارای دو نوع است؛ الف: مجازات‌ها و کیفرهایی که در آن نقش تربیتی و اصلاحی شخصی قابل‌ تصور نیست که تنها مصداق آن قتل است. ب: مجازات‌هایی که دارای نقش بازدارنده می‌باشند و فرد را از ارتکاب مجدد به گناه باز می‌دارند. ⬅️ در اینکه آیا هدف اصلی در حدود و تعزیرات تربیت و بازدارندگی دیگران است؟ باید گفت در باب تعلیم و تربیت تنبیه شخص برای اصلاح خودش است اما این‌ که مجازات او برای اصلاح دیگران باشد، در تعلیم و تربیت منظور نیست. ⬅️تنبیه فرد به وسیله تشویق دیگری از اقدامات تربیتی است؛ زیرا در مواقعی تشویق‌ افراد موجب آزار روحی دیگری می‌شود که نوعی تنبیه فنی است؛ یعنی بواسطه کاری که در جای دیگر کرده است از جهت روحی به او آزار وارد می‌شود. ————————— 🔎@fiqhenezam_com
889 مشاهده