✅ آیت‌الله کعبی در درس خارج «حقوق اساسی» مطرح کرد؛ 🔻 تدوین قانون اساسی در صدر اسلام ⬅️ در گذشته هر قبیله‌ای دارای قوانین مدونی بود که نظام سیاسی، اجتماعی و زندگی آن قبیله را مشخص می‌نمود که به آن کتاب می‌گفتند. پیامبر (ص) پس از تغییر هویت جامعۀ مدینه و اسلامی شدنِ آن، یک کتاب برای تمامِ مدینه -چه مسلمان و چه غیرمسلمان- تدوین نمود. در این قانون طوایفی که از قریش هجرت کرده (مهاجرین) بودند، مسلمانان یثرب (انصار) و دیگر ساکنان یثرب (یهودیان) مخاطب پیامبر (ص) بودند. ⬅️ پیامبر (ص) در ابتدای قانون،‌ تقسیم ‌بندی و عناوینِ قریش و یثرب را کنار گذاشته و به جای آن از تعبیر مومنان و مسلمانان قریش و یثرب استفاده کرد؛ یعنی ایمان و اسلام عنوان اصلی است نه قریش و یثرب؛ زیرا تنها بخشی از قریش و یثرب مسلمان بودند. ⬅️ عرف قبایل چنین بود که در جنگ با دشمن پشتیبان همدیگر بودند و اگر فردی از آنها مرتکب قتل می‌شد، دیگر افراد قبیله دیۀ مقتول را می‌پرداختند. پیامبر (ص) با نگاهی واقع‌بینانه مسائل را مورد بررسی قرار می‌داد؛ از این جهت واحد قبیله و حمایت افرادِ آن از همدیگر را به عنوان یک واقعیت بیرونی پذیرفت و نه تنها آن را منحل نکرد، بلکه قبیله را به عنوان پشتیبان جامعۀ سیاسی جدید که بر اساس ایمان، تقوا و برادری ایمانی شکل گرفته بود، قرار داد. ⬅️ حضرت همۀ مسلمانان را موالی یکدیگر قراد داده و آنها را موظف کرد که هرچند از یک قبیله نباشند اما در مسائل مختلف از همدیگر حمایت کنند؛ بنابراین جامعۀ ایمانی جامعۀ مهم‌تر و کلان‌تری نسبت به قبیله بوده و دارای شخصیت حقوقی است که رهبر آن پیامبر (ص) می‌باشد. 📝 متن کامل: https://b2n.ir/w54368 ————————————————————————————-— 🔎@fiqhenezam_com