💢 : عدم اکتفا در تقریرنویسی به مطالب کلاس 🔹🔸 طلبه باید ابتدا به کتب مرجع مراجعه کند و ببیند آیا مطالب همان‌گونه که استاد گفته، آمده است یا نه؟ در مرحلۀ دوم باید ببیند که آیا معنایش همان است یا نه؟ امکان دارد ما به‌گونۀ دیگری بفهمیم. در فهم کسی برای دیگری حجت نیست. مجتهد به فهم دیگران کاری ندارد. علاوه‌براین باید منابع دیگر را نیز ببیند؛ مثلاً اگر استاد سه کتاب لغت را ملاحظه کرده، طلبه باید کتاب‌های دیگر را نیز بررسی کند. شاید در کتابهای دیگر به‌شکل دیگری آمده باشد! یا معنای دیگری ذکر شده باشد که اگر استاد نیز آن را ببیند، نظر خود را تغییر دهد! 🔹🔸 مطالب باید تجزیه‌وتحلیل شود. استاد شاید هنگام تدریس یک روایت را بیشتر بیان نکند. شخص محقق باید روایات دیگر را نیز ملاحظه کند تا نکات احتمالی دیگر را دریابد. ممکن است چیزی استفاده کند که در روایاتی که در کلاس بررسی شده است، وجود نداشته باشد. ممکن است مشهور به دو روایت استناد کرده باشند و روایات دیگر را نامعتبر بدانند، اما اگر طلبه بررسی بیشتری کند، روایات معتبر دیگری را تشخیص دهد. ممکن است روایات را به چند دستۀ مصححه، معتبره و مقبوله تقسیم کند. برخی از روایات را از راه می‌شود احیا کرد. اینکه گاهی فتاوا کاملاً تغییر می‌کند، علتش همین است که محقق قبلی چیزهایی را ندیده و محقق بعدی آنها را دیده است! تابه‌حال می‌گفتند که دیۀ کافر ذمی ۸۰۰ درهم و مسلمان ۱۰۰ دینار است؛ اما اگر روایات را بیشتر بررسی کنند، ممکن است نظر جدیدی ارائه شود. تابه‌حال می‌گفتند که زن از زمین ارث نمی‌برد، ولی ممکن است شما پس از بررسی روایات، بفهمید که بین زن و مرد دراین‌باره فرقی نیست. البته منظور این نیست که حتماْ حرف جدیدی زده شود، بلکه مهم فهم روایت است. 🔹🔸 شما باید به‌دنبال منابع دیگر بروید و به استدلال استاد اکتفا نکنید. لازم هم نیست در همان باب باشد، بلکه ممکن است در باب‌های دیگر باشد. خیلی از مطالب در باب‌های دیگر آمده است. شما باید هر منبعی را که احتمال می‌دهید مطلب جدیدی در آن آمده است، جست‌وجو کنید. 🔹🔸 پیش‌تر در باب حلق لحیه حداکثر ۶ یا ۷ دلیل پیدا می‌کردند؛ اما اکنون طلبه ای جوان ۲۳ یا ۲۴ دلیل از آیات، روایات، اجماع، شهرت، بنای عقلا و… به‌‌دست آورده است. ۷ دلیل کجا و ۲۴ دلیل کجا! به ذهن علمای سابق خطور نکرده بود که ممکن است دلایل دیگری نیز وجود داشته باشد. آیا ریش پرفسوری جایز است یا نه؟ بعضی مراجع می‌گویند جایز است و به روایتی که عبارت لحیه در آن آمده، استدلال کرده‌اند و می‌گویند: لحیه به چانه گفته می‌شود و تمسک به لغت کرده‌اند. آن مجتهد شاید تنها یک کتاب لغت را دیده باشد و یا براساس عرفِ مکانِ سکونت خود لحیه را این‌گونه معنا کرده باشد، ولی شما به کتب متعدد مراجعه می‌کنید و می‌فهمید که جایز نیست. محقق در مقام نوشتن مطالب استاد باید همۀ مطالب را بنویسد و سپس توسعه دهد. @ghaeeni 🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹 https://eitaa.com/joinchat/1631322177Cbbf2249cb6