انقلاب اسلامی حقیقتاً تحول شگرفی در عرصه شعر و ادبیات کشور ایجاد کرد. در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در خصوص تحولات شعر و ادبیات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران اظهار داشت: از اتفاقات منفی این سال ها در عرصه ی شعر می توان به کنگره ها و اتفاقات سالانه ی ادبی اشاره کرد که روزگاری بر حسب ضرورت و نیاز واقعی پایه گزاری شده اند اما به مرور زمان در پیچ و خم بروکراسی و برخورد بخشنامه ای کارکرد اولیه ی خود را از دست داده اند و صرفا سالانه هزینه ای اسراف گونه را بر بخش فرهنگی کشور تحمیل کرده اند. در هیمن راستا فراخوان های ادبی که با اهداف غیر کارشناسی و یا از سوی ارگان های غیر فرهنگی منتشر می شوند و شعرا را به سرودن تشویق می کنند گاه باعث تزریق مصنوعی دغدغه و درد در بین شعرا شده اند و چه بسا اگر بسیاری از فراخوان ها نبودند شعرا به طور طبیعی در موضوع همان فراخوان اشعار به مراتب بهتری خلق می کردند. در زمینه ی ادبیات متعهد کودک و نوجوان در سال های اول انقلاب رویش های امیدبخشی مشاهده شد اما این رویش ها در دهه های اخیر هر چند با رشد کمی فراوان مواجه شده اند اما به نظر می رسد که از نظر کیفی هنوز به نقطه ی مطلوبی که متناسب با چهل سالگی انقلاب باشد نرسیده اند. ایجاد تشکل های ادبی و انقلابی مردم نهاد نیز از اتفاقات مبارکی است که برای شعر افتاده است. از این میان می توان به شهرستان ادب اشاره کرد که با شناسایی خلاءها و ناکارآمدی های سیاست ها و ارگان های فرهنگی و با به کارگیری شاعران جوان و متعهد و دغدغه های ناب انقلابی و انسانی، توانست بخش عظیمی از جریان ادبی کشور را در حوزه ی شعر و داستان با خود همراه کند و در جهت رشد و تعالی و جهت دهی این مجموعه قدم های موثر و مشهودی بردارد. اگر یکی از رسالت های انقلاب را صدور انقلاب بدانیم به نظر این حقیر هرچند حساسیت های شعرای انقلاب در موضوعات بین المللی از قبیل استکبارستیزی و ظلم ستیزی قابل مقایسه با پیش از انقلاب نیست اما درباره ی تاثیرگذاری شعر شاعران ایرانی در صدور انقلاب نمی توان به دستاورد ملموسی اشاره کرد هرچند تاثیر شاعران دیگر کشورها از شعارهای انقلاب اسلامی غیر قابل انکار است و نمونه ای از این تاثیرات هر ساله در دیدار سالانه ی شعرا با مقام معظم رهبری در اشعاری که توسط شاعران غیر ایرانی قرائت می شود قابل مشاهده است. 👇👇👇