آن‌چه مرا نکشد، قوی‌ترم می‌کند؟ این جمله‌ی معروف نیچه (آن‌چه تو را نکشد، قوی‌ترت خواهد کرد) را بارها شنیده‌ایم. می‌خواهم کمی عمیق‌تر به مفهوم نهفته‌ی پشت این کلمات، بپردازم. بنابراین با بررسی یک آسیب، موضوع را روشن می‌کنم؛ بی‌مهری و رفتار غلط والدین در کودکی، از ما انسان‌های قوی‌تری ساخته؟ یا به روان ما آسیب زده؟ بسیاری از سبک‌های ناایمن دل‌بستگی، اضطراب‌ها، مهرطلبی، عقده‌ی حل‌نشده‌ی حقارت، عزت‌نفس پایین، ترس از رهاشدگی و ...ریشه در ارتباط اولیه‌ی ما با والدین دارند! این‌ها آسیب‌هایی هستند که مارا نکشتند، ولی روان ما را "آسیب‌دیده" و زندگی ما را پر از رنج و درد کردند. بنابراین باید بپذیرم که صرفِ تحمل رنج، کافی نیست؛ بلکه چیزی که روان انسان را قوی می‌کند، تفسیر او از رنج‌ها و رویدادهای آسیب‌زا است. ماهیت جهان آمیخته با درد و رنج است و هیچ راه گریزی برای مقابله با رنج‌ها نیست. و نکته‌ی قابل‌تامل این است که باید به این آگاهی برسیم که برخی اتفاقات خارج از اراده‌ی من و شماست، مثل مرگ عزیزان، بیماری و... ولی در برخی از ابعاد دیگر، انسان قادر به تغییر است و قدم اول، آگاه شدن است و قدم بعدی شهامتِ پذیرشِ مسئولیتِ تغییر و قدم برداشتن در راه تغییر و معنادهی است. اگر شما والدینِ آگاه و حامی نداشتید، این انتخاب شما نبوده و توانی در تغییرش ندارید، ولی این‌که شما بتوانید یک پدر یا مادر کافی و آگاه باشید انتخاب شماست. بنابراین هر دردی با آسیب و رنجی همراه است و هر دردی الزاماً ما را قوی‌تر نمی‌کند و این قوی شدن مشروط به: هضم و درک درست رنج و گذر از آن است. ─┅─═ঊঈ🌸ঊঈ═─┅─ @ghanonkhoshbakhti ─┅─═ঊঈ🌸ঊঈ═─┅─