ما نه"سهراب" و نه مشتاق به تنها شدنیم   بلکه با قایقمان راهـی دریا شدنیم همه ی سال هـوای دلـمان بارانـی است چه کسی گفت در اندیشه ی نازا شدنیم؟! غنچه های دم صبحیم که با یک لبخند غافل از دست اجل فکر شکوفا شدنیم زیر این سقف که هر لحظه فرو می ریزد   درد داریم و به دنبال مداوا شدنیم هر چه بـر آیـنه ی غیرتمان سنـگ زنند پشت این پنجره ها محو تماشا شدنیم عمرمان گر چه به دلتنگی پاییز گذشت باز هـم چشم بـراه شب یلـدا شدنیم نشد این زندگی آنگونه که باید... اما عشق باشد همگی آدم شیدا شدنیم قایقی خواهم ساخت خواهم انداخت به آب دور خواهم شد از این خاک غریب که در آن هیچ‌ کسی نیست که در بیشه عشق قهرمانان را بیدار کند... @golchine_sher