بازنویسی داستانی از الهی‌نامه‌ی عطار صدقه به نیازمندان یکی از بزرگان دین می‌گفت: واقعاً من لذّت می‌برم از این که عمری به درویشان صدقه داده‌ام و هیچ کس، صدقه دادن مرا ندیده است. چون این نکته بر زبان راند، هاتف غیب، ندا در داد که: اگر تو کامل بودی، خود نیز آن صدقه دادن نمی‌دیدی و بر زبان نمی‌آوردی و بر یاد نگاه نمی‌داشتی. که تو باید اگر صاحب‌یقینی که آن صدقه اگر دادی، نبینی طنز و رمز در الهی‌نامه، بهروز ثروتیان، ص ۲۶۹. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303