#وادی_عشق امید حسین جوان رشیدم، نهال امیدم زِ جا برخیز و نظر بنما به موی سفیدم فرشته جمالم، حمیده خصالم لب خشکیده به خون خفتی عزیز شهیدم به خاک بلا خُفت چو قَدِّ رسایت به گوش من آمد طنین صدایت نوای جگر سوز وا ابایت صدای ناله ی جانکاهت زِ خیمه شنیدم سرت شده مجروح به ضربت شمشیر زِ کاکل تو خون به چهره سرازیر شهادتت ای رود نموده مرا پیر دریغ آلوده به خون اکبر جمال تو دیدم چو بر سر نعش تو روی نهادم تو را چو بدیدم زِ پای فتادم نمی روی ای نور دیده زِ یادم نَهَم صورت به چهره ات ای شهید سعیدم سر تو بگیرم زِ دامن صحرا به سینه گذارم زِ دل کشم آوا علی بگشا دیده به روی بابا دریغا بر سر بالین تو دیر رسیدم زِ خون تو رنگین کنم سر و رویم لب تو ببوسم روی تو ببویم زاشک دو چشمم سر تو بشویم دیگر بعد از تو دل از قید حیات بریدم علی غم قتلت دل و جگرم سوخت زِ داغ تو یکباره بال و پرم سوخت به فصل بهاران گل و ثَمَرم سوخت گل شادی زِ گلستان رخ تو نچیدم تو مونس جان و روان حسینی تو قُوَّتِ قلب و تَوانِ حسینی تو نور دو عین و تو جان حسینی بهار عمر تو شد کوتاه و داغ تو دیدم شدی علی ای رود فدایی اسلام تو رفتی و بُردی زِ قلب من آرام نصیب حسین شد همه غم ایام چه جام بلایی از دست زمانه چشیدم چگونه بَرَم این خبر سوی خواهر که با لب عطشان شبیه پیغمبر فتاده به میدان زِ زین علی اکبر چو بیند خون جمالت را به چهره کشیدم مرا غم سوگت زِ هَر غمی افزون شراره ی داغت نموده دلم خون چو نوحه سراید مُعَلِّمِ مجنون ز آهش قلب حسین سوزد جوان شهیدم @habibollahmoallemi