#مشارکت انتخاباتِ بدون جنگ  شاید یکی از دلایلی که انتخابات امسال برای بعضی از مردم حساس نباشه اینه که بعضیا میگن: انتخابات امسال خیلی سرد و خاموشه. نه جنجالی داره، نه دعوایی … امسال هیچ رقابتی نیست.  ولی آیا امسال رقابتی نیست؟  اصلا آیا انتخابات با جنگ و جنجال، انتخابات خوبیه؟ مشکل اینه که ما توی سالهای اخیر عادت کردیم که انتخابات و مناطرات انتخاباتی همراه دشمنی کاندیداها باشه. مثلا سال ۸۸ و سال ۹۶ خیلی فشار و جنجال زیاد بود. ما آدما دو نوع انتخابات میتونیم داشته باشیم. با مثال این دو نوع رو توضیح میدم. مثلا فرض کنید دو نفر میخوان برن از بازار میوه فروش ها میوه بخرن. یکیشون وارد بازار که میشه، نگاه به سر و صدا و فریاد های میوه فروش ها میکنه. میره سمت مغازه اونی که هیاهو بیشتری داره. احیانا اگه ببینه دوتا مغازه دار با هم درگیر شدن هم میره بحث و جدل رو دنبال میکنه و آخرش میره از اونی که توی بحث و جدل و دعوا برنده شد و تونست تیکه ی بهتری بندازه میوه میخره. ولی آیا اونی که تیکه ی برتری داره، میوه ی بهتری هم داره؟ و در مقابل این نفر اول، نفر دوم وارد بازار میشه و به جای دنبال کردن حاشیه ها، کیفیت میوه های مغازه ها رو بررسی میکنه. از اونجایی میوه میخره که میوه ی بهتری داره، نه جنجال و تیکه های ناب تر. ((کدوم یک از این دو انتخاب بهتر بود؟)) و خیلی مثال های کوچیک و بزرگ دیگه … مثلا یکی که میخواد خونه بسازه میره پیش یه نقشه کش خوب. یکی که میخواد برای پسرش مدرسه انتخاب کنه میره دنبال یه مدرسه ی خوب. توی همه ی این موارد انتخاب درست همینه که نقاط قوت و ضعف رو بررسی کنیم. کیفیت کار رو بررسی کنیم. جالبه. وقتی دقت می کنیم میبنیم ما هر سال و هر ماه و هر روز توی زندگیمون انتخاب های متعددی داریم که خیلی هاشون خیلی ساده تر از خریدن چند کیلو میوه هستن ولی ما سعی میکنیم درست انتخاب کنیم.  اما یه سوال: چرا عادت کردیم توی انتخابات های سیاسی مون دنبال جنجال ها باشیم؟ چرا انتظار داریم توی انتخابات حتما همه باید ۱۸۰ درجه مخالف هم باشن؟ چرا اونی که بیشتر تیکه بندازه رو موفق تر میدونیم؟ چرا رقابت رو به معنای دشمنی و جنجال میدونیم، نه به معنای رقابت برنامه ها؟  انتخابات امسال فرصتیه که ما به برنامه ها و کارنامه ها رای بدیم، نه به جنجال ها و بازی های سیاسی و رسانه ای… امسال فرصت داریم یه انتخاب درست داشته باشیم. مثل انتخابِ درست یه میوه