سلام خدمت شما،ممنونم به خاطر پاسخگویی و زحمات شما.من یه خانم ۳۰ ساله هستم،با دو فرزند ۷ و ۱۰ ساله،پسرم ۱۰ ساله و دخترم ۷ سالشه،دخترم خیلی وابستگی شدیدی به من داره طول روز اصلا از من جدا نمیشه،حتی تا این سن آرایشگاه هم نمیزاره ببرمش با اینکه موهاش موخوره داره،هر چقدر باهاش صحبت میکنم که تو بقل خودم بشین موهات رو کوتاه کنه قبول نمیکنه،میترسه.هرشبم پیش ما می‌خوابه ،هر چقدر باهاش صحبت می کنم که همه ی همسن های تو جدا میخوابن ،برات جایزه میگیرم،بازم گریه میکنه،تا زمانی که خوابش ببره پیشش میخوابم،ولی از ترس اینکه من بیام تو خونه ،سریع بیدار میشه،گریه میکنه،واقعا دیگه نمیدونم چه رفتاری باهاش داشته باشم با اینکه پسرمم تو همون اتاق می‌خوابه بازم قبول نمیکنه،از طرفی دیگه هم خیلی لجباز،همش با داداشش در حال دعوا کردن و جیغ زدن و گریه کردن،خواهش میکنم منو راهنمایی کنید چه کار کنم. 🌷پاسخ کانال تربیتی همسران خوب سرکار خانم 🌷بسم الله الرحمن الرحیم 🌷 عرض سلام و احترام خدمت شماخواهرگرامی. وابستگی در سنین پایین تر تاحدی طبیعی است اما در مورد فرزند شما با توجه به سن ایشان نیاز به بررسی بیشتری دارد. ابتدا باید به ریشه یابی موضوع و علت وابستگی فرزند شما پرداخته شود تا انشالله اقدام مفید و موثرتری صورت گیرد. ✅وابستگی کودکان دلایل مختلفی دارد ازجمله: 🔹عدم وجود همبازی و قرار نگرفتن در جمع هم سن و سالان از ابتدای کودکی. 🔹ضعف مهارتهای اجتماعی و ارتباطی کودکان و کمبود اعتماد به نفس. 🔹تجربه دوری طولانی مدت کودک از والدین بخصوص مادر در سنین پایین کودک (از تولد تا ۳ سالگی) به دلیل اشتغال مادر یا سفر و....و در نتیجه ایجاد دلبستگی ناایمن در کودک و ترس جدایی از مادر. 🔹 وجود تنش و دعوا در منزل و بین والدین در حضور کودکان و در نتیجه ایجاد ناراحتی روحی برای فرزندان و ترس از دست والدین و ایجاد وابستگی به آنها. 🔹رفتار ،نگرانی‌ها‌واضطراب‌و‌استرس‌خودِ مادر 🔹نوع تربیت و برخورد والدین با کودک مثل سخت‌گیری زیاد ، امر و نهی زیاد ،جلوگیری از حق انتخاب و مستقل بودن کودک. 🔹کمبود توجه و محبت به‌موقع و برآورده نشدن نیازهای کودک،یا وابستگی‌های‌ افراطی طرفِ خودِ مادر که‌به کودک هم منتقل‌می شود. ⬅️و اما راهکارهایی جهت بهبود این مسئله:⬇️ 🔸اختصاص زمانی در روز به بازی و فعالیت های مادر و دختری با فرزندتان...(مشارکت در پخت غذا رفتن به پارک، خرید و ...) 🔸 ابراز محبت عملی و کلامی به فرزندتان. 🔸فراهم کردن بازی با همسالان و تقویت مهارتهای اجتماعی و ارتباطی.( وجود فرزند جدید در خانواده درکاهش وابستگی فرزندان موثراست). 🔸آرام نگه داشتن محیط خانه و برقراری روابط سالم و صمیمی بین اعضای خانواده. ( پدر و مادر به عنوان الگوی فرزندان باید رابطه سرشار از احترام و صمیمیت داشته باشند‌.) 🔸 پرهیز از دعوا و تنش بین والدین در حضور فرزندان( درصورت وجود اختلاف بین زوجین مسائل و مشکلات در خلوت و دور از چشم فرزندان بیان شود.) 🔸همراهی کردن با فرزندتان در مسائل مربوط به او و بتدریج فاصله خود را از او بیشتر کنید ( مثلا فرزند خود را در محیط های جدید ابتدا همراهی کرده و کنارش باشید و سپس بتدریج فاصله خود را بیشتر کرده تا تحمل دوری از شما در او بتدریج شکل بگیرید.) 🔸سپردن مسئولیت به فرزند تان متناسب با سنش و پس از انجام کار او را مورد توجه و تشویق قرار دهید.( جهت تقویت روحیه خودباوری و اعتماد به نفس). 🔸استفاده از روش قصه خوانی و بازی درمانی متناسب با مشکل موجود فرزندتان به جای صحبت مستقیم در مورد مشکل. ✅در مورد مسئله مکان خواب فرزندتان حتما باید از حدود ۳ سالگی کودک در اتاق مستقل بخوابد و به هیچ وجه در اتاق والدین نباشد. در این مورد به نکات زیر توجه فرمایید⬇️ _ریشه یابی علت ترس کودک و برطرف کردن آن _خرید هدیه و استفاده از طرح های تشویقی ( هر ۳ شب که در اتاق خودت بخوابی جایزه داری و بتدریج این فاصله بیشتر میشه) _ایجاد جذابیت در اتاق و یا تخت فرزندتان. _قصه خوانی قبل از خواب برای کودک و تا چند دقیقه کنارش باشید و با بیان مطالب مثبت به او آرامش بدهید. _بیان الگو از دوستان و هم سن ها که در اتاق خود می خوابند. ✅ در مورد مسئله لجبازی فرزندتان هم عرض کنم که خیلی رفتارها متناسب با سن و طبیعت کودک و حس استقلال طلبی او است که از نظر والدین لجبازی تلقی میشود. امر و نهی و سخت گیری زیاد، انتظارات بیش از حد از کودک حساسیت زیاد والدین، عدم توجه والدین به دو نیاز طبیعی و مهم ( بازی و آزادی در کودکان تا ۷ سالگی ) لجبازی فرزندان را تشدید میکند. توصیه میکنم مطالبی که در مورد لجبازی و دعوای فرزندان را در کانال گذاشته شده جستجو کرده و مطالعه بفرمایید. با آروزی موفقیت برای شما🌷 💠کانال تربیتی همسران خوب💠 @hamsaranekhoob