#تولد_فرزند_دوم سلام. من 9ماهه باردارم پسرکوچکم 1سالونیمه خیلی بامن صمیمیه حتی ببینه خستم میاد بالای سرم میبوسه منو دوباره میره ومیاد، اذیتم نمیکنه. دلم میخاد بچه بعدی روش اثر نزاره.یا فک نکنه دیگه دوسش ندارم اخه الانم وقتی کنار پدرشم میاد خودشو وسطمون جا میکنه! بنظرتون فرصت رسیدگی بهش رو خواهم داشت؟ چون دست تنهام. بهترین کارو رفتارمن چی بایدباشه؟ ابجیمم وقتی میاد بهش حرف زشت یاد میده چیکار کنم ک ب حرف کنه لج نکنه و یادش نده 11سالشه. هیچ قانونی توی زندگیش نداره وتنبلی میکنه اصلا کمک دست نیس فقط بهانه اینکه حوصلش سررفته اعصاب منوهم بهم میریزه.نمیدونم اونجا چجوری باهاش رفتار میکنن ک وقتی میاد پیش ما همش مارو دعوا میکنه بداخلاقه. تنها میتونم بگم نیاد پیشمون چون روما تاثیر میزاره.وبچمو هم دستور میده و اگ ب حرفش نکنه کتک میزنه. بهش میگم کارت اشتباهه این هنوز نمیفهمه نباید اینقد بهش بگی بشین یابوسم کن یالباستو کثیف نکن اب بازی نکن و.. میگه پس چرا حرفارو تکرارمیکنه.امروز بس ک دعواش کرده جلوی من حالم بدشده و سرم وصل کردم جوش میزدم اخه.پدرومادرم 4ساله فوت کردن توتصادف. 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #خسروی👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام عرض میکنم خدمت شما خواهر گرامی و عرض تبریک و خداقوت در جهت فرزند آوری 🌹 خواهر عزیزم، سوال شما دو بخش دارد که بخش دوم آن که مربوط به خواهر ۱۱ ساله شماست تا حل نشود در بخش اول هم خیلی ارائه راهکار برایتان ثمری نخواهد داشت. اینکه خواهر شما تمام رفتارهای نادرست را در رفتار و گفتار نثار فرزندتان کنند و کودک را دچار اضطراب، لجبازی، پرخاشگری و حسادت نمایند و شما فقط نظاره گر و یا دورن ریزی کنید که منجر به زیر سرم رفتن باشد آیا سودی به حال شما، فرزند شما و یا خواهرتان خواهد داشت؟! یک قاعده وجود دارد که در تربیت با کسی تعارف نداریم، این به معنای اینکه در تربیت با همه دعوا کنیم نیست! البته شما نفرمودید که در شرایط فقدان والدین عزیزتان، اکنون خواهر شما نزد چه کسی و با چه شرایطی دارند زندگی می کنند؟ بی شک برای یک کودک ۷ ساله این ضایعه ای بزرگ و سخت بوده و بعد از آن احتمالا از دست دادن فضا و شرایط زندگی اش او را دچار زخم هایی کرده که اگر تحت سرپرستی نامناسبی هم قرار گرفته باشد این عوارض و آسیب ها تشدید هم شده اند و آنچه از رفتارهای او مشخص میشود، پرخاشگری ، لجاجت و تا حد زیادی حسادت او می باشد. به شما خواهر عزیز توصیه میکنم، در قدم اول میزان حضور خواهرتان را در خانه خودتان به حداقل برسانید مثلا هفته ای یک یا دو مرتبه و برای ساعت محدود مثلا یک ساعت. و بعد اینکه با سرپرستان کودک حتما صحبت و آنها با همراهی کودک به سمت فضای مشاوره سوق دهید. و یا حتی مشاوره تلفنی از کانال داشته باشند و حتما فایل تربیت کودک و نوجوان را از کانال دریافت و گوش دهند تا شرایط خواهرتان بهتر و ترمیم شود. حال در خصوص کودک خودتان و نگرانی های تولد فرزند دوم، باید عرض شود فرزند کوچکتر به لحاظ جسمی بیشتر نیازمند مادر است و برای فرزند بزرگتر شما محبت خود را چه در کلام و چهره از او دریغ نکرده و معطوف به فرزند کوچک نکنید و مدام قربان صدقه او نروید. موقع شیر دادن فرزند دوم با توجه به اینکه فرزند اولتان هم کوچک است و احتمالا شیشه شیر داشته باشد بهتر است او را هم در آغوش بگیرید و یا به سینه خود بچسبانید و شیشه او را بدهید که موجب حسادت و پرخاش او نسبت به نورادتان نشود. همچنین همسرتان هنگام ورود به خانه اول سراغ فرزند اول برود و به او توجه کند، حتی اگر در اتاق دیگری بود، به دنبالش بروند و ابراز محبت کنند. هنگام خواب بطور اختصاصی برای کودک اول وقت گذاشته شود برای خوابش، با نوازش، لالایی، بوسیدن و ... در طول روز سعی کنید با هر فرصتی که نصیبتان میشود، ارتباط فیزیکی با فرزند اول خودتان داشته باشید و او را از آغوش خود سیراب کنید، تا شب خواب آرام، روز تغذیه مناسب و خلق مثبت داشته باشد. و همچنین می توانید با سرچ هشتک فرزند دوم در کانال به مطالب تکمیلی دست پیدا کنید. انشاالله موفق و عاقبت بخیر باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob