سلام وقت بخیر ببخشید چنتا سوال داشتم یک اینک پسرم تو پنج سالگیه هنوز کامل نشده، ولی از اطرافیان حرف بد یاد گرفته.الان من چطوری باید این حرفارو از سرش دور کنم نکنه براش بمونه نگرانم خیلی یه چیزی اینک آدم سخت گیری نیستم ولی باباش زودجوشه خیلی و تشر میزنه.دواینک هنوز خیلی ببخشید دستشویی بزرگشو تو شلوار میریزه تو سرویس بهداشتی نمیره دلیلشم ازش میپرسم چیزای الکی جواب میده واز این مساله احساس میکنم خجالت میکشه.این باعث میشه همه بهش میگن برو دستشویی برو دستشویی از باباشم میترسه چیزی بهش بگ واسه همین موقعی ک دستشویی داره میره تو یه اتاق دیگ میگ کسی نیاد یا میگ سرم پتو بزار انگار سختشه.بهش سخت نمیگیرم.میگم ک باید بره دستشویی،ولی دعواش نمیکنم شاید خیلی کم پیش اومده باشه ک بهش گفته باشم از این کارت خسته شدم تا کی میخوای ادامه بدی اینطوری. فقط یک بار بهش سخت گرفتم بردمش روی صندلی ایی ک خریدم نشت بهش گفتم حتماباید توی صندلی کارت و ادامه بدی میدونستم داره ولی جلوی خودشو گرفت انگار. یکمم تنش درد اومد انگار عذاب وجدان دارم دیگ این کارو نکردم.البته این باعث نبود ک دستشویی نیاد از قبل ترها نمیومد.دو سه روز بود توی این صندلی میریخت البته بدون اصرار و دعوا خودش میریخت کلی بهش وعده اسباب بازی دادیم رفت ولی بعد دو سه بار باز دیگ انجام نداد. نمیدونم چرا..آخه کارش طول نمیکشید ک تنش درد بیاد نمیدونم از تنبلی هست یانه.از سه و نیم سالگی شروع کردم ب گرفتنش پوشکش ولی هنوز شبا هم جیش میزنه باید دو سه بار ببرمش دستشویی اگ نبرم معمولا میزنه مگ‌اینک مایعات خیلی کم خورده باشه.نمیدونم چکار کنم این مشکلات حل بشه واقعا دیگ خسته شدم.میشه کمکم بکنید.ممنون میشم. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم سلام خدمت شما مادر بزرگوار به چند نکته توجه داشته باشید، اول اینکه در بحث دستشویی رفتن کودک ، یکی از مهم ترین و موثر ترین مسائل، اضطراب کودک هست، کودکی که به هر دلیل اضطراب دارد، قطعا یکی از مشکلاتش بحث دستشویی رفتن و از پوشک گرفتن خواهد بود، و در بحث درمان هم کاهش و از بین بردن اشطراب های کودک اهمیت بسیار زیادی دارد، اینکه پدر دعوا میکنه و پسرتون از پدرش میترسه احتمالا یکی از مهم ترین اضطراب های کودک هست، این جا نیاز جدی وجود دارد که پدر رفتار خودش را تغییر بده و میتوانید در این باره از یک مشاور به طور خاص استفاده کنید، اگر پدر نخواهد در خود تغییری ایجاد کند، تغییر رفتار های مشکل آفرین کودک و درمان آن ها هم با مانع جدی مواجه خواهد شد. گاهی اوقات خود مادران هم سخت گیری ها یا واکنش های منفی حتی به شکل ناخودآگاه دارند که به آن توجه کافی نداشتند و فکر میکنند مسئله ای نبوده اما همین مسائل کوچک هم در کودک حساسیت ایجاد میکند، مثل این که واکنش منفی به بو، شکل و ... و کلا اصل دستشویی رفتن کودک نشان بدهند حتی با نوع نگاهشون و اینکه هیچی هم نگویند، همین کار در کودک احساس شرمندگی و خجالت برای دستشویی رفتن ایجاد میکنه، توجه داشته باشید که اولا فرآیند از پوشک گرفتن و دست شویی رفتن کودک یکی از فرایند هایی هست که واقعا نیازمند صبر، تحمل و همراهی و سازگاری والدین با کودک هست تا او بتواند این مرحله را با موفقیت طی کند و از طرفی نکته مهم دیگر این هست که فرآیند دستشویی رفتن باید به شکلی مدیریت بشود که کودک این برداشت را داشته باشد که این رفتاری کاملا عادی است و نیاز هست که در روز هر موقع انسان احساس نیاز به دفع کرد این کار را به راحتی با رفتن به دستشویی انجام بدهد و هیچ خجالت و شرمندگی یا ترسی از این کار نداشته باشد. پس اصل بر عادی تلقی کردن همه چیز در این حیطه هست که این کاری عادی است و همه انجامش میدهند و نیازی نیست بابت آن خجالت بکشد، اینکه کودک در این فرآیند به هر دلیلی دعوا بشین که بشین، دست نزنه، یالا خودت رو بشور، اه اه چقدر کثیفی و ... نه تنها در بحث دستشویی رفتن بلکه در شکل گیری شخصیت و ساختار روانی او هم اثر منفی میگذارد، به خصوص برخی از والدینی که وسواس دارند متاسفانه خودشون و کودک را بسیار اذیت میکند، و استرس نامعقول و بیش از حدی که بابت تمیزی کثیفی یا پاکی و نجسی را دارند به کودک منتقل میکنند، در این شرایط که مدام به کودک انتقال داده بشه که تو کثیفی یا نجسی یا همه جا را نجس میکنی و ... تازه همه چیز را بد تر میکند،بنابراین این شرایط نیازمند مداخله ی یک روان شناس کودک متعهد هست. نکته دیگر محیط دستشویی رفتن هست، این که محیط دستشویی، تمیز باشه، برای کودک دوست داشتنی یا همراه با آرامش باشه اهمیت دارد، تشویق کردن کودک خیلی از اوقات به معنای یک بوسه، در آغوش گرفتن، تایید و تشویق کلامی و ... هست...