سلام وقتتون بخیر بابت مشاوره های بسیار خوبتون از شما تشکر میکنم خدا خیر دو دنیا را نصیب و روزیتون کنه ما ۱۰ ساله که ازدواج کردیم خدارا شکر شوهرم مرد خوب و مهربونیه دست خیر داره بد دهن نیست و بی احترامی نمیکنه. ما تمام این ۱۰ سال را کنار مادرشوهرم بودیم و من مثل مادر خودم با ایشون برخورد کردم اصلا تا الان به ایشون بی احترامی نکردم. ولی خودم خیلی اذیت شدم شوهرم کارگر بود قول جبران این سختی ها را به من داده بود خدا را شکر روزگار روی دیگشو به ما نشون داد و الان ما یکی از سرمایه دارهای شهرمون هستیم ولی هنوز هم در همون زیر زمین کنار مادرشوهرم زندگی میکنیم من خیلی کوتاه اومدم و به شوهرم سخت نگرفتم ولی شوهرم خیلی خیلی به کارشون اهمیت میدن شب دیر میان و سریع میخوابن ما دوتا بچه داریم دخترم کلاس سومه و پسرم ۴ سالشه ولی همسرم در تربیتشون شریک نیستن بار تربیت بچه ها کلا به دوش خودمه خیلی برام سخته بچه ها هرچیزی که بخوان فوری براشون میخره و من اصلا موافق این کار نیستم میترسم حرفی بزنم زندگیم به هم بخوره اگه من کاری داشته باشم اصلا کارشون را ول نمیکنن روزهای تعطیل هم کلا با گوشی صحبت میکنن تو خونه همش با گوشی هستند و خیلی خیلی کم صحبت میکنند در صورتی که با بقیه ساعت ها تعریف میکنند من فایل های هنر زن بودن را گوش دادم و تقریبا همه ی نکات را رعایت میکنم خواهش میکنم راهنماییم کنید چی بگم و چجوری برخورد کنم که زندگیم خراب نشه من خیلی خیلی وابسته ی همسرم هستم اصلا نمیتونم ناراحتشون کنم ممنون از لطفتون 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم سلام خدمت شما بانوی گرامی روحیه شکرگذاری شما، دیدن نقاط مثبت همسر و تعامل مثبت با خانواده همسر،خیلی عالی هست و جای تقدیر دارد. در کنار این ویژگی های مثبت، به این نکته هم توجه داشته باشید که شما وقتی ازدواج کردید و فرزنددار شدید، یعنی مسئولیتی در قبال همسر و فرزندان و این زندگی پذیرفتید، لازمه ی این مسئولیت پذیری اولا انجام وظایف خود به درستی و بعد هم مراقبت و اصلاح مسیری است که زندگی در آن حرکت میکند و جریان دارد... که قطعا با انفعال و سکوت قابل جمع نیست. همسر خوب، همسری نیست که در مقابل روند های اشتباه در زندگی و تربیت کودکان سکوت بکند و لام تا کام حرفی نزند و زندگی موفق هم با سکوت و صبر منفعل حاصل نمیشود، قطعا همسر مسئولیت پذیر و با کفایت در مقابل چالش هایی که در ارتباط با همسر و فرزندان و روابط در زندگی مشترک به وجود می آید نباید منفعل باشه، اشکال آن جاست که بعضی از خانم ها به شیوه های غلطی مطالبه های خودشان را مطرح میکنند مثل غرزدن های مداوم، جیغ و داد کردن، قهر کردن و ...، آن چه که باید به آن توجه بشود و رعایت بشود، شیوه صحیح گفت و گو و بیان درخواست ها از همسر هست، نه سکوت تایید میشه و نه بیان کردن به شیوه ی غلط، بلکه لازمه ی هر زندگی بیان درخواست ها و مطالبات به شیوه ی درست است که هم اثرگذاری بیشتری داشته باشد و هم در عین حال نه تنها به روابط بین زوجین و دیگر اعضای خانواده آسیبی نزند، بلکه اتفاقا به مرور با گرم تر کردن کانون زندگی و کمتر کردن چالش ها، روابط و بنیان خانواده را محکم تر هم خواهد کرد... در این باره توصیه میکنم اولا بخش هایی از صوت های هنر زن بودن که در رابطه با نحوه گفت و گو با همسر، نحوه مخالفت کردن با همسر و ... هست را دوباره با دقت گوش بدید، حتی الامکان از آن یادداشت برداری کنید و حتما برای عمل به آن برنامه ریزی کنید. الویت شما افزایش مهارت های خودتون در زمینه گفت و گو و مطالبه صحیح با همسر محترم هست. در کنار استفاده از صوت های استاد پوراحمد، مطالعه دو کتاب در این زمینه را حتما حتما به شما توصیه میکنم، ۱. مجموعه کتاب تا ساحل آرامش از دکتر عباسی ولدی ۲.کتاب پیام ها(مهارت های ارتباطی) از متیو مک کی. در کانال هم پاسخ های مرتبط را حتما مطالعه بفرمایید. این نکته را در نظر داشته باشید که بسیاری از اوقات مردان برعکس چیزی که خانم ها فکر میکنند واقعا نمیتوانند حدس بزنند که در ذهن یا دل خانم چه میگذرد یا چه نیاز و درخواستی دارد، خانم ها باید یادبگیرند حتما حرف خودشان را بزنند و به شیوه ی درست هم بزنند وگرنه سکوت کردن موجب تلبار شدن حجمی از شکایت ها، نیاز های برآورده نشده و دلخوری ها به شکل یک غده ی آلوده است که زمانی سرباز میکند و رابطه را به چالش جدی مواجه میکند... ترس شما از صحبت های لازم و درست با همسر، ترسی بی جاست، و اگر معنای وابستگی به همسر، سکوت کردن در مقابل همه چیز باشه، برای زندگی مضر خواهد بود. از جمله نکات مهم در گفت و گو با همسر این هست که در زمان، مکان و موقعیت مناسب باشد، مثلا زمانی که فرد عصبانی یا ناراحت هست، خسته هست و تازه به منزل رسیده، گرسنه هست و ... وقت مطرح کردن صحبت های مهم نیست....