#حضرت_رقیه_س_شهادت
مرغ باغ ملکوتم که شکسته‌ست پرم
ریخته دست زمان خاک یتیمی به سرم
چه فراقی و چه داغی که ندیده چشمم،
در همین فاصله از زندگی مختصرم
چند روزیست که از حال دلم بی خبری
چند روزیست که از حال سرت بی خبرم
شانه‌ی سنگ شده جایِ سر دختر تو
جایِ آغوش تو ای کوه‌ترین مرد حرم
کاش می‌شد که دوباره به مدینه برویم
تا که انگشتری از شهر برایت بخرم
کفتر جلد سر و دوش عمویم بودم
حال با حرمله و شمر و سنان همسفرم
سیلی و هلهله کم بود که با زخم زبان
هر کسی زد نمک طعنه به زخم جگرم
گر چه گیسو و سرم سوخت ولی شکر خدا
معجر سوخته‌ای هست ببندم به سرم
کاش می‌شد که نخی از گل پیراهن تو
با خودم محض تبرک به مدینه ببرم
آبرو بود که از کاخ ستم می‌بردم
با همین اسلحه‌ی اشک و همین چشم ترم
دست و پا گیر شدم، مرحمتی کن بِبَرم
که در این قافله با تاول پا دردسرم
بین زهرا و رقیه چه شباهت‌هایی‌ست!
کشته‌ی سیلیِ بعد از غم داغ پدرم
✍ #منصوره_محمدی_مزینان
📝 #اشعار_آیینی_حسینیه | عضو شوید👇
↳ https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e