گرچه همیشه رازم ، پیش تو برملا بود نَشکَن دل کسی که، کارش خدا خدا بود شرمنده‌ام به قرآن، خیلی خراب کردم ویرانه‌ی دل من، یک روز خوش‌نما بود ظرفِ پُر از تَرَک را، نقداً خودت خریدی قلب شکسته‌ی من، با اینکه بی بها بود دست از تو تا کشیدم، دنیا کِشیده‌ام زد عاشق بدون معشوق، سهمش فقط بلا بود تا گوشه‌ای نشستم، پیشم نشستی انگار پس راه اصلی وصل، در کُنج انزوا بود حتّی نگفته‌ای "کیست"، من را بغل گرفتی بخشایشت همیشه، بی چون و بی چرا بود چادر نماز زهرا، مصداق یا مُجیر است در اوج بی پناهی، مادر پناه ما بود آب و غذای ما را، شخصِ حسن رسانده رزق از کریم‌ خوردن، خوشبختی گدا بود بیچاره‌ام...، به حَقِّ حیدر، اِلهی العفو مُهر قبولی من، در دستِ مرتضی بود نوکر دلش گرفته، دلتنگی‌اش حسین است ای کاش روزیِ ما، امسال کربلا بود افطارِ تشنه‌لب‌ها، اشک است، اشک روضه یاد همان لبی که، پامالِ چکمه‌ها بود کهنه‌حصیرِ دِه هم، جمعش نکرد آخر... آن جسمِ قطعه قطعه، از بس جدا جدا بود ✍ 📝 | عضو شوید👇 ↳ https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e