طبیب دوار یا عالم راکد ✍️ محمدعلی بابایی 🔶حکایت بعضی از ما این است که دوست داریم «شبیه بعضی پزشکان در مطب‌مان بنشینیم تا به ما رجوع کنند» درحالی که این تفکر معصومین(ع) نبوده، بلکه به مثابه یک پزشک دلسوز دنبال مریض در کوچه و برزن طی طریق می‌کردند تا مشکلات را دریابند و مرهم زخمشان باشند. 🔶از خاطر نمی‌‌گذرد «مردی را که دچار دلشستگی و دوری از خدا شده بود و همه او را محکوم به کفر می‌کردند بدون اینکه مرهمی برسینه‌ داغ دیده‌اش بگذارند و فقط یکدیگر را از ارتباط با او منع می‌کردند حتی روحانیون را....» 🔶مردی که گرچه مثل بعضی‌ها ایمان‌‌ مستحکمی‌ نداشت؛ اما سالها جزء سابقون در برپایی ایستگاه صلواتی و نذری برای دستگاه اهل بیت(ع) بود. 🔶یک نفر حاضر نبود خود را جای او بگذارد و او را بفهمد؛ آخر مگر انسان چقدر طاقت و توان دارد، درسته همه چیز امتحان و ....؛ اما بلاخره همه ما انسان هستیم و دچار خطاء می‌شویم، آن هم مردی که در کودکی پدرش و در نوجوانی برادرش و دوران جوانی مادر و خواهر کوچکترش را بخاطر سالها مریضی و زجر از دست داده و دارو و درمان که هیچ، دستگاه اهل بیت نیز مصلحت به شفا برایش ندیدند. 🔶اینجاست که قبل از دیرشدن خودمان مرهمی روی زخمشان شویم و راه علاجش را نشانش دهیم. @HOWZAVIAN