♦️ زن محکوم شرایط نیست ✍ مریم اردویی 🔸این روزها هر وقت صحبت از وضعیت حجاب می‌شود غالب تحلیل‌گران پیکان نقدشان را به سمت علل اجتماعی گرفته و فقط از عوامل محیطی می‌گویند. به عبارتی کمتر کسی به عاملیت و اراده‌ورزی زن در مسأله‌ی کشف حجاب یا حتی انتخاب نوع پوشش اشاره می‌کند. برخی تحلیل‌ها به گونه‌ای است که گویی هیچ نقشی برای عاملیت زن در این میان قائل نیستند و او را محکوم شرایط می‌دانند. انگاره‌ی بی‌ارادگی زن در انتخاب مسیر و سبک زندگی‌اش تا جایی در اذهان نهادینه شده که یک خطیب دلسوز و صاحب نام را که طبیب‌وار دغدغه‌ی هدایت گناهکاران را دارد، به چنان وادی می‌کشاند که مسوولیت زنی که به هر دلیل مبتلا به گناهان منافی عفت شده را کان لم یکن قلمداد کرده و تمام بار گناهان او را بر دوش جامعه و مسوولان می‌ا‌ندازد و از او در قبال عملی که مرتکب شده سلب مسوولیت می‌کند. همه ‌از نقص قانون، مردسالار بودن ساختارهای مدرن، جادوی رسانه و ...سخن به میان می‌آورند و اراده‌ی زن را محکوم تمام آنها می‌دانند و اینچنین است که زن مظلوم و جامعه ظالم می‌شود. 🔹البته راقم این سطور به دنبال نفی کامل این تحلیل‌ها نیست که خود نیز بارها منتقد چنین ساختارها و عوامل زمینه‌ساز سبک زندگی غیراسلامی بوده است. اما آنچه نگارنده را به نوشتن این متن واداشته است پررنگ شدن جبرانگاری‌های ساختاری است که مختار بودن زن را به عنوان یک انسان نادیده می‌گیرد. در حالی که انتخاب نوع پوشش و حتی کشف حجاب در نهایت با اراده‌ی زن رقم می‌خورد. اگر بخواهم دقیق‌تر بحث را پیش ببرم باید بگویم عوامل متعدد از جمله ساختارها جزو علل معده برای انتخاب فرد محسوب می‌شوند اما در نهایت این اراده‌ی فردی زن است که به عنوان علت تامه دست به انتخاب می‌زند. 🔗 متن کامل در عصر زنان @HOWZAVIAN