اخلاص در عمل ✍️سیدموسی موسوی در کانال شخصی خود نوشت: حضرت فاطمه (علیها السّلام) فرمودند: مَن اَصعَدَ إلَی اللهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، اَهبَطَ اللهُ اَفضَلَ مَصلَحَتِه؛ هر کس عبادت خالص خود را به سوی خداوند متعال بالا فرستد (و پیشکش آستان او کند)، خدا هم بهترین مصلحت خود را بر او فرو می فرستد. (تفسیر منسوب به امام عسکری علیه السلام، ج ۱، ص ۳۲۷) خداوند متعال عبادات ریاکارانه و متظاهرانه را قبول نمی‌کند، زیرا چنین عباداتی حالت «صعودی» ندارد و بالا نمی‌رود و در حد و مرتبه‌ی زمین و مادیات و نفسانیات باقی می‌ماند. اما پروردگار رئوف، خلوص در عبادات را می‌پذیرد و پاداش می دهد؛ کسی که بخواهد عبادتش پذیرفته ی خالق گردد، باید آن را به «اخلاص» مجهز کند تا زمینه ی صعود داشته باشد. در ازای اخلاصی که بنده‌ی خدا در عبادتش دارد، خدا نیز به اقتضای کرم خویش آنچه را به مصلحت بنده‌ی مخلص خود بداند به او عطا می‌کند و از خزانه‌ی غیب و گنجینه‌ی جود خود به بنده‌اش ارزانی می‌دارد. این است که حضرت زهرا (سلام الله علیها) می‌فرماید: اگر بنده عبادت خالص به درگاه خدا بفرستد، خداوند متعال نیز بهترین صلاح و مصلحت را به وی می‌بخشد. @howzavian_westazarbaijan