پژوهشکده تاریخ معاصر
✳️آیا در ماههای منتهی به را رها کرده بود؟ ✅چکیده : نتیجه به این ترتیب بود که ایران باید خود تصمیم بگیرد که در ایران بماند یا برای یک مرخصی که سرانجام آن ممکن است به پایان سلطنتش منجر گردد برود. با این وجود بعد از کنفرانس گوادلوپ دو مسئله را متذکر شد. اول از همه اینکه شاه به دلیل مخالفتهای فزاینده علیه وی از ایران خارج خواهد شد. دوم اینکه انقلابیون نباید علیه دولت وقت یعنی دولت دست به اقدامی زنند. وی در این پیام امام را تهدید کرد در صورت انجام تحرکات علیه بختیار خونهای فراوانی ریخته خواهد شد. در حقیقت از نظر ایالات متحده، با وجود اینکه امیدی به شاه نبود اما هنوز کورسوی امیدی به ابقای حکومت از طریق نظامیان باقی مانده بود. کارتر بر این عقیده بود که نظامیان ایران به واسطه اینکه بیشتر تحصیلاتشان را در آمریکا گذراندند خواهند توانست اوضاع را به کنترل خود در آورند. در کتاب خاطرات خود می‌گوید «کارتر تا آنجا که می‌توانست از رژیم او و از خود او پشتیبانی کرد. کارتر به تهران آمد و آن نطق کذائی را سر میز شام بیان کرد که حداکثر حمایت از محمدرضا بود. کارتر حتی با تلفنهای روزمره تلاش کرد محمدرضا را از نظر روحی آماده حداکثر مقاومت کند ولی محمدرضا آمادگی نداشت. کارتر آنچه را که لازم بود در حمایت از شاه انجام داد. او که نمی‌توانست برای حمایت از محمدرضا در ایران قشون پیاده کند.» با این حال آنچه تمام نقشه‌های آنها را نقش بر آب کرد، اراده‌ خلل ناپذیر مردم ایران و رهبری یک رهبر نافذ و قاطع بود که تا پای جان بر سر انقلاب ایستاد. http://yon.ir/a6Kk @iichs_ir
99 مشاهده