بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «؛ متعلق به دو امام همام»         ✍️ مناسبت روز: در روایات و منابع تاریخی برای روز هفتم ماه صفر، دو مناسبت مهم نقل شده است: یکی از آن‌ها، سالروز شهادت دومین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت (ع)، و دیگری سالروز ولادت (ع) است؛ چنانچه تا چند سال قبل در تقویم رسمی کشور به ولادت امام هفتم اشاره شده بود و رسانه‌های رسمی کشور نیز برنامه‌های خود را بر اساس این مناسبت تنظیم می‌کردند؛ ولی در چند ساله اخیر در تقویم رسمی و رسانه‌ها، به شهادت سبط اکبر رسول خدا اشاره می‌شود و مجالس عزاداری در سراسر کشور برپا می‌گردد؛ اما سؤال این است که به‌راستی وظیفه شیعیان در این روز چیست؟ و آیا باید عزاداری کنند یا مجلس سُرور بر پا نمایند؟ ✅ در جواب این سؤال باید عرض کنیم که اگرچه به پا کردن مراسم عزاداری برای حضرات معصومین(ع)، از جهت مظلومیت‌ آنان و فضیلت عظیم آن در تمام اعصار، پسندیده است، اما حقیقت آن است که درباره هفتم ماه صفر، از هیچ‌یک از این دو مناسبت مهم نمی‌توان گذشت؛ چنانچه سال‌هاست که در شهر مقدس قم که قطب حوزه‌های علمیه جهان تشیع محسوب می‌شود، در این روز ضمن گرامیداشت سالروز ولادت امام موسی کاظم(ع)، برای شهادت امام حسن مجتبی(ع) مراسم سوگ و ماتم برگزار می‌گردد. اما نکته‌ی مهمی که در این رابطه باید مورد توجه ما قرار گیرد، این است که اصلاً هیچ‌گونه تناقضی در هدف و فلسفه‌ی برگزاری مراسم ولادت و شهادت این دو امام همام وجود ندارد؛ چراکه: 🔹 اولاً همه‌ی اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) از نظر شأن و مرتبت، یکسان و برگرفته از یک نور واحد هستند: «کُلُّهُم نورٌ واحدٌ»؛ 🔹 ثانیاً هدف از برگزاری این مجالس و مراسمات، یادآوری و بزرگداشت مقام اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، و زنده نگهداشتن شعائر اسلامی، و تبیین فرهنگ و معارف اهل‌بیت و الگوگیری از خاندان عصمت و طهارت علیهم‌السلام است؛ 🔹 ثالثاً برگزاری این مراسمات، نشانه‌ی محبت و ارادت به اهل‌بیت رسول اکرم (ص) است، چنانچه طبق آیه ٢٣ سوره شوری، دوستى آنها بر همه‌ی مسلمانان واجب شده است: «... قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ...»: «(ای پیامبر) بگو: من از شما اجر رسالت، جز این نخواهم که مودّت و محبّت مرا در حقّ خویشاوندان من منظور دارید (و دوستدار آل محمّد باشید)» همچنین در بسیاری از روایات اسلامی نیز تاکید بر محبت اهل‌بیت (ع) شده، که در این بخش به چند حديث کوتاه در این زمینه اشاره می‌نمائیم: 🔹امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «شیعیان و پیروان ما، در شادى و حزن ما شریکند و دارایی و جان خویش را در راه ما بذل می‌کنند، آنان از ما هستند و بازگشتشان به سوی ما است»: «...یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا و یبذلون اموالهم و انفسهم فینا،اولئک منّا و الینا» (بحارالأنوار،‏ ج ١٠ ، ص ١١۴) 🔹 امام صادق(ع) فرمودند: «شیعیان ما پاره‏ايى از وجود ما هستند و از زیادى گل ما آفریده شده‏اند؛ آنچه ما را بدحال یا خوشحال مى‏سازد، آنان را نیز بدحال و خوشحال مى‏گرداند»: «شیعتنا جزء منا خلقوا من فضل طینتنا یسوؤهم ما یسؤنا و یسرّهم ما یسرّنا» (بحارالأنوار،‏ ج۶۴، ص٧۶) 🔹 امام رضا (ع) نیز به ریان بن شبيب، فرمودند: «اگر خوشحال می‌شوید از این‌که در درجات عالی بهشت با ما باشید، در حزن ما، محزون، و در شادی ما، شاد باشید» (أمالی شيخ صدوق، ص١٣٠) ✍️ بنابر آنچه گذشت در فرهنگ شیعه، فرقی نمی‌کند که مجلس جشن برای اهل‌بیت (ع) برپا شود یا مجلس عزادارى؛ بلکه آنچه اهمیت دارد اخلاص در عمل، و کسب معرفت و شناخت نسبت به خاندان عصمت و طهارت (ع) است؛ لذا شایسته است که مؤمنین در روز هفتم صفر، با تأسی به علماء و مراجع عظام تقلید، ضمن بزرگداشت و تکریم مقام امام کاظم (ع)، با برگزاری مراسم عزاداری، احترام ایام سوگواری امام حسن مجتبی (ع) را به جا آورده، و با ذکر مناقب، فضایل و آرمان‌های این دو امام همام، شور و شعور، و شناخت و عاطفه را درهم آمیخته و در پرتو آن، به دنبال الگوگیری و پیاده کردن اوصاف اهل‌بیت (ع) در وجود خویشتن و انتقال‏دهنده فرهنگ ناب شیعى به نسل‌های آینده باشند. https://eitaa.com/ROOZBARG