💠 💠 📖داستان 🌔 ✍️به قلم ✒️ قسمت 12 سراغ کیفم می‌روم و دفتر و خودکارم را برمی‌دارم. صفحه‌ای را باز می‌کنم و نگاهی به جمع می‌اندازم. بعد بدون این که کسی صفحه دفتر را ببیند، می‌نویسم: عباس سر سفره نشست و به بقیه تعارف کرد بنشینند. عباس بی‌درنگ می‌نشیند سر سفره و به همه تعارف می‌کند بنشینند. ناباورانه دوباره امتحان می‌کنم. این بار می‌نویسم: حاج حسین یک بشقاب برداشت و به ابوالفضل داد. حاج حسین یک بشقاب برمی‌دارد و به ابوالفضل می‌دهد. می‌خندم. چه توانایی عجیبی. می‌گویم: این کارا رو بخاطر این انجام دادین که من نوشتم. بشری می‌گوید: خب پس چرا معطلی؟ زود یه فکری به حال اریحا بکن! توی دفتر می‌نویسم: اریحا به خانه ما رسید. صدای زنگ در می‌آید. حاج حسین بلند می‌شود و گوشیِ آیفون را برمی‌دارد: کیه؟ از شنیدن پاسخ چهره‌اش باز می‌شود و دکمه باز شدن در را فشار می‌دهد. همه با شوق به من نگاه می‌کنند. تعارف می‌زنم که بنشینند سر سفره. چند دقیقه بعد، دوباره یک دختر جوان دقیقاً عین خودم وارد خانه می‌شود که حدس می‌زنم اریحاست. به من نگاه می‌کند و می‌گوید: سلام مامان! وا می‌روم. دوباره احساس پیری می‌کنم؛ یک دختر همسن خودم دارد به من می‌گوید مامان! اریحا می‌گوید: اوضاع خیلی خرابه. اصلا معلوم نیست چی به چیه. هیچ‌جا نمی‌شه رفت. من هم کنار سفره می‌نشینم و کمی املت برای خودم در بشقاب می‌گذارم. می‌پرسم: الان برای چی بهزاد دنبال منه؟ اون خطری که نورا می‌گه ما رو تهدید می‌کنه چیه؟‌ عباس می‌گوید: ما هم هنوز دقیقاً نمی‌دونیم؛ ولی من حدس می‌زنم اونم این خاصیت دفتر تو رو می‌دونه، می‌خواد سرنوشت خودش رو تغییر بده. حاج حسین هم می‌گوید: منم همین فکر رو می‌کنم. می‌پرم وسط حرفشان: خب من می‌تونم توی دفتر یه چیزی بنویسم که نتونه بیاد. حاج حسین می‌گوید: اگه از این قضیه خبر داشته باشه، حتماً فکر این‌جاش رو هم کرده. نورا انگشت اشاره‌اش را بالا می‌گیرد و می‌گوید: بعدشم، موضوع فقط تو نیستی. شخصیت‌های رمانای زهرا و محدثه هم هستن، اونا تحت تاثیر قلم تو نیستن. عباس آخرین لقمه املتش را قورت می‌دهد و می‌گوید: من فکر می‌کنم یه هدف بزرگ‌تر از تغییر سرنوشت‌شون دارن. -چه هدفی؟ ⚠️ ⚠️ 🖋 ⛔️کپی به هیچ عنوان مورد رضایت نویسنده نمی‌باشد⛔️ 🔗لینک قسمت اول رمان 👇 🌐 https://eitaa.com/istadegi/3149 #... 💞