آموزش و پژوهش وظیفه هر دانشگاهی است اما آموزش باید مدام تازه شود. پژوهش هم به علم جان ببخشد. نوشتن مقاله خوب است و فضیلت دارد، ولی وقتی مقاله را برای ادای وظیفه اداری و موفقیت در مسابقه مرتبه و مقام علمی می‌نویسند، شاید مقاله نویسی قدر شایسته خود را از دست بدهد و كار به جایی برسد كه مقاله را از بازار بخرند و صرف گرفتن مدرك تحصیلی و ارتقای مرتبه دانشگاه كنند.
▪️پس اگر گفته شد كه دانشگاه جایی نیست كه در آن فقط درس بخوانند و مقاله بنویسند مراد انكار لزوم و اهمیت آموزش و مقاله نوشتن نیست بلكه تاكیدی است بر اینكه پژوهش باید زنده باشد و با تعلق خاطر به علم برای حل مسائلی كه علم كشور با آنها مواجه است، صورت گیرد.
▫️ اگر مقاله‌هایی كه نوشته می‌شود ارتباطی با صنعت و كشاورزی و مدیریت و آموزش و اخلاق و روح و جان و رفتار مردم كشور نداشته باشد و صرفا به درد بالا بردن آمار و ارتقای شغلی و دانشگاهی بخورد، مایه پیشرفت علم نمی‌شود. ما باید از دانشگاه مقاله نویس بگذریم و به دانشگاه مساله‌اندیش برسیم كه در این صورت صاحب مقالات بهتری خواهیم بود. تكرار كنیم كه حساب كسانی كه در مرزهای علم پژوهش می‌كنند جدا است و آنها را نمی‌توان تابع برنامه علم كشور كرد. در كشور ما هم دانشمندان ممتاز وجود دارند ولی آن اندازه كه ما در دانشمندی پیشرفت كرده‌ایم در دانش پیشرفت نداشته‌ایم.
📄 قسمت دوم مقاله "درباره ی دانشگاه"
👤 دکتر رضا داوری اردکانی
#رسانه_دانشجویی_صبح_دانشگاه
🆔 @iut_sobh