یادداشت صد(۱۵): علیانی کوچک اما «زیبا» ✍ جعفرعلیان‌نژادی 🔺علیان روستایی کوچک در دل کویر دامغان است. روستایی کوچک اما طالب زیبایی. زیبایی می‌تواند یک روستا را بزرگ هم کند، اما نه بزرگ جغرافیایی، بلکه به معنای زنده شدن اراده‌ها و «انگیزه‌های بزرگ‌منشی، نشاط و امیدواری». من یک روستایی هستم و در تعطیلات ملی و مذهبی، حتما به روستایم باز می‌گردم. شاید اکنون سی سالی باشد که خانواده ما از علیان به دامغان مهاجرت کرده‌ باشد. در طول این سی سال جمعیت علیان مدام آب می‌رفت و اکثر خانواده‌های جوانتر به شهر مهاجرت می‌کردند، شاید فقط مناسبت محرم بود که روستا جمعیت خوبی را به خود می‌دید. اما اکنون دو سه سالی است، وضع فرق کرده و می‌خواهم بگویم، روستای ما دوباره تصمیم گرفته بزرگ شود، بهتر بگویم زیباتر شود. منظورم این نیست که جمعیت ساکن روستایم مانند سابق شده، نه اینطور نشده است. حتی منظورم از بزرگی این نیست که ساخت و سازهای جدیدی صورت گرفته و یک محله جدید به روستایم اضافه شده، بلکه من بزرگی را در «اراده‌ای» دیدم و می‌بینم که می‌خواهد، مردم روستایم را دوباره، حتی قویتر از زمان قدیم دور هم جمع کند و در هر مناسبتی به قدر و قیمت این «دورهمی» بیفزاید.‌ مثلا جلوی مسجد و حسینیه روستای ما، محوطه‌ و فضای خالی بزرگی ایجاد شده که معطل و بیکار نمانده است. همان «اراده تحول خواه و روحیه بخش»، مردم را دور هم جمع کرده، آن فضا را تبدیل به محیطی مفرح و شاد برای زنان و مردان کرده است. شادی‌هایی حلال و در چارچوب که‌ هم به جمعیت مسجدی‌ها و نمازگزاران افزوده، هم محلی برای هم‌صحبتی کوچک و بزرگ فراهم ساخته است. کسی چه می‌داند و خدای را چه دیدی، شاید از دل همین جمع‌های صمیمی و دیدوبازدیدهایی که اکنون تعدادش بیشتر از سابق شده است، ایده‌هایی برای توسعه روستا حاصل شود. اکنون علیان در شُرُف درخشیدن است، ستاره‌ای در دل کویر که فقط سوسو نمی‌زند، می‌خواهد روشنایی بخش تکه‌ای از این کویر زیبا باشد. در یک کلام، «کویر زیباست اما با علیان ما زیباتر». «کویر بزرگ است اما با علیان ما بزرگ‌تر». #کوتاه‌وگویا آدرس کانال: @jafaraliyan