کانون ادبیات عرب
*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱🌷⊰━━━━─ #جوابِ پرسشِ شماره: ۱۲ ─━━━━⊱🌷⊰━━━━─ 📝 اگر چه جوابِ پرسشِ شماره:
: 🔸قبل از بیانِ پاسخِ پرسش مذکور، ابتدائاً لازم است، و را از منظر علماء بیان نماییم؛ 👥 برخی از علماء در توضیح و تفسیر دو عنوان و ، بیاناتی را مطرح کرده اند لکن در این زمینه صاحب کتاب الجدید في الصَّرف و النَّحو، تصویر دقیقی را به متعلّم ارائه می دهند؛ ایشان می نویسد: 👈«الکَلِمَاتُ التَّالِیَةُ: شَاْرِبٌ و مَشْرُوْبٌ، ضَاْرِبٌ و مَضْرُوْبٌ، آکِلٌ و مَأْکُوْلٌ، شُجَاعٌ، جَبَانٌ، عَفِیْفٌ، کَرِیْمٌ، بَخِیْلٌ و نَزِیْهٌ، کُلُّهَا تُسَمَّی (صِفَاتٍ) غَیْرُ أنَّنَا نَرَی البَعْضَ مِنْهَا تَکوُنُ عَلَی وَجْهِ الحُدْوْثِ أعْنِی أنَّهَا تَعْرِضُ ثُمَّ تَزُوْلُ، فإنّ الإنْسَانَ مَثْلَاً لا یَکُوْنُ فِي کُلِّ أوْقاتِهِ ضَاْرِبَاً أوْ مَضْرُوْبَاً فَقَدْ یَکُوْنُ ألآنَ ضَاْرِبَاً و بَعْدَ لَحْظَةٍ مَضْرُوْبَاً و مٍثْل ذَلِکَ شَاْرِبٌ و مَشْرُوْبٌ و آکِلٌ و مَأْکُوْلٌ؛ و هَذَا هُوَ مَعْنَی الصِّفَاتِ العَارِضَةِ غَیْرِ المُسْتَقَرَّةِ و یُعَبَّرُ عَنْهَا (عَلَی وَجْهِ الحُدْوْثِ). 👈و نَرَی بَعْضَ هَذِهِ الصِّفَات ثَابِتَاً أی أنَّ الصِّفَةَ تَکُوْنُ دَائِمَةً فِي مَوْصُوْفِهَا و لَا تَزُوْلُ کَـ«الکَلِمَاتِ: شُجَاعٌ، جَبَانٌ، کَرِیْمٌ، عَفِیْفٌ، نزیهٌ» فَإنَّ صِفَةَ الشّجَاعَةِ و العِفَّةِ و أمْثَالَهُمَا هِیَ ثَابِتَةٌ دَائِمَةٌ لَا تَتَغَیَّرُ و یُعُبَّرُ عَنْهَا عَلَی وَجْهِ الثُّبُوْتِ فَعَلَی هَذَا البَیَان، الصِّفَةُ المُشَبَّهَةُ تَدُلُّ عَلَی مَعْنَی الصِّفَةِ و عَلَی صَاحِبِهَا و عَلَی ثُبُوْتِ تِلْکَ الصِّفَةِ لَهُ و تَحَقُّقِهَا ثُبُوْتَاً زَمَنِیّاً عَامَّاً (یَشْمُلُ المَاضِي و الحَاضِرَ و المُسْتَقْبلَ)؛ و النَّاطِقُ بِتِلْکَ الکَلِمَة إنَّمَا یُرِیْدُ الأُمُوْرَ المَذْکُوْرَةَ مُجْتَمَعَةً عَلَی الأقَلِّ إنْ کَانَ خَبِیْرَاً بِاللُغَةِ و بِدَلَالَةِ الفَاظِ فِیْهَا»؛ کلماتی همچون: {شارب و مشروب}، {ضارب و مضروب}، {شجاع}، {جبان} و ... به نام {صفات} شناخته شده اند لکن در این باره میان آن ها فرقی را مشاهده می کنیم به این صورت که برخی از آن ها دلالت بر حدوث دارند به گونه ای که آن صفات بر ذات و موصوفِ خود، عارض می شوند و سپس زائل می گردند یعنی برخی از آن ها درصدد تجلّی و ظهور و بروزِ خارجی حدث، بدون نگاه به دائمی بودن آن در نهان موصوف دارد همانند {ضارب و مضروب} که انسان در تمام اوقات خود و به صورتِ دائمی، ضارب یا مضروب نمی باشد بلکه گاهاً ضارب است و گاها مضروب است ( حدوث)؛ در مقابل برخی از آن ها دلالت بر ثبوت دارند به گونه ای وصف موجود به صورت دائمی برای ذات و موصوف خود لحاظ می گردد و زائل نمی شود همانند {شجاع} در {زید شجاع} که زید وصف شجاعت را به صورت دائمی دارد به گونه ای که از آن جدا نمی گردد ( ثبوت). 💯❌💯 با ذکر منبع، مجاز است. 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯