ردیفی از صندلی‌های مترو تحت تصرف یک سری نوجوان است که از قضا ورزشکارند. تقریبا تمام توجه واگن از پیر و جوان و مذهبی و غیرمذهبی به این دختران معطوف شده و به قول معروف نقل مجالس خط۷ مترو شده‌اند. اینکه نوجوان در چنین سنی خواستار جلب توجه باشد و یا به اقتضای نوجوانی‌اش هیجانات بیشتری بروز دهد طبیعی است. اما اشکال کار و چیزی که موجب می‌شود تا ملت به چشم یک سری ناهنجار به این دخترها نگاه کنند، ظاهر، رفتار و تکه کلام‌های پسرانه آن‌ها است. شاید در وهله اول این ناهنجاری را ناشی از ورزش (خصوصا رشته فوتبال) بدانید اما کمی که فکر کنیم متوجه می‌شویم: ما برای تخلیه هیجانات درونی دختران، به ندرت فضای خوب، محیطی امن، جذاب و متناسب با اقتضای دخترانه و جنسیت زن فراهم می‌کنیم فلذا دختری که هیجان بیشتری دارد دو راه دارد: _پسر انگاری کند. _عواطف و هیجاناتش را سرکوب کند. (به شدت خواستار نقد و نظرات شما در این زمینه هستم.) @laal_del