دیپلمات بود اما با لات‌های پشت میز، مذاکره نکرد. کیش و مات نشد چون مات و مبهوت کدخدا نبود. مچ توله‌های شیطان را قبل از بزم دیپلماسی، در رزم حماسی خواباند اما با شیطان دست نداد. معمای جنگ را حاج احمدها حل کردند اما اهل مذاکره در حل معمای شهادت حاج احمدها درماندند. لباس فرماندهی را با کُت دیپلماتی عوض کرد تا انقلاب را صادر کند نه اینکه با یقه‌دیپلماتی دنبال صاف کردن مسیر واردات باشد. کسی او را با امیرکبیر و مصدق مقایسه نکرد اما اهل صدق بود و در جهاد اکبر، امیری کبیر. سلیمانی‌ها و تهرانی‌مقدم‌ها شاهدند که او مفقودالاثر نیست، چه آنکه آثار وجودی‌اش امروز مرزهای دفاعی ما را از دشت خرمشهر و مریوان و پاوه تا بلندی‌های جولان برده است. وارثان خودخوانده‌ی ارض موعود خواستند سر او را زیر آب کنند اما طراحان خاورمیانه‌ی جدید گواهند که امروز بحر تا نهر قدمگاه سپاهیان اوست. شهادت برای حاج احمدها دیر و زود دارد و تعیین تکلیف اسارتش برای بعضی‌ها سوخت و سوز. عنوان "شهید" برازنده‌ی اوست اما عنوان "آزاده"، آرزوی ما. @lafzeghalam