🔺️"تهران تا غیزانیه"، روایت روانِ توسعه‌ی نامتوازنی است که بر ردای بلندبالای جمهوری اسلامی، ترکیبی ناموزون و وصله‌ای ناجور است. آنچه که به این زخمِ کاری نیشتر می‌زند این است که ثروتِ زیرپای غیزانیه‌ها تا زعفرانیه‌ها می‌رود اما رویِ‌گنج‌نشینان، رویِ گنج را نمی‌بینند تا عده‌ای دِنج‌نشین شوند و آنها کوخ‌نشین باقی بمانند. آب در کوزه‌ی آنهاست و هنوز فریاد العطششان بلند است. از "تهران تا غیزانیه"، هزار کیلومتر راهِ نرفته است. آنچه صدای محرومیت را به فرمانیه می‌‌رساند، رسانه‌ی متعهد است. مستند انقلابی با مستندهای قلابی فرق می‌کند. سوژه‌های مثبتِ هجده شاید بهانه‌ی خوبی برای مستندسازی با چاشنی اروپاگردی باشد اما چه کسی برای آنها که به دنبال جرعه‌ای آب می‌گردند، مستند می‌سازد؟ 🔻وقتی در برهوت مطالبه گری، رسانه‌های آن‌ورِ آبی از آب گل‌آلود غیزانیه ماهی تفرقه می‌گیرند، مستندهایی چون "تهران تا غیزانیه" اجازه نمی‌دهند قابله‌های فتنه‌انگیزی، دایه‌ی دلسوزتر از مادر شوند. وقتی رسانه‌ ملی با بستن پایش‌‌ها و ثریاها و جهان‌آراها، به رسانه‌‌ی ملکه پاس روی تور می‌دهد، مستندسازان انقلابی مستقل باید حملات پشت‌خط‌زن‌های پشت‌پرده را دفع کنند. https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648