🔴پروتکل‌های معنوی و تصمیم ستاد ملی مبارزه با کرونا 🔸️بدیهی است که ستاد ملی مبارزه با در آمریکا یا چین تجمع مردم در مراکز عبادی و معنوی را مخل تدابیر بهداشتی و تهدیدی برای سلامت مردم در بحران کرونا بدانند، چون اصولا جوامع سکولار کارکردی برای معنویت متصور نیستند. اما آیا همین رویه را می‌توان در جوامع اسلامی مانند کشور عزیزمان ایران در پیش گرفت؟ 🔻چگونه است که بسیاری از روانشناسان بر ابعاد روانی بحران کرونا تأکید دارند ولی سلامت روانی جامعه جایی در تصمیمات و پروتکل‌های ستاد ملی مبارزه با کرونا ندارد؟ مگر نه این است که منع برگزاری مراسم سوگواری، امنیت روانی خانواده‌های سوگوار را تهدید می‌کند؟ مگر نه این است که محدود شدن روابط اجتماعی در دوران قرنطینه خانگی، می‌تواند میزان افسردگی و امراض روحی را تشدید کند؟ در دوران رکود کسب و کارها و فشار اقتصادی ناشی از تعطیلی مشاغل، بحران روانی ایجاد شده چگونه تخلیه می‌شود؟ 🔸️آنچه مساجد و مراسمات دینی مذهبی را از دیرباز در ایران سرپا نگه داشته است، نه تدبیر حکومت‌ها بلکه نیاز و اقبال مردم به معنویت بوده است. آیین‌های مذهبی که معمولا در قالب برپایی تجمعات مردمی شکل می‌گیرد، بخشی از سبک زندگی مردم ایران است که مستقیما با سلامت روحی و روانی آنها ارتباط دارد. در دنیای مدرنیته اگر این نیاز و اقبال همچنان پابرجا نبود، مطمئنا آیین‌های مذهبی بی‌فروغ می‌شدند اما رونق گرفتن مراسمات اعتکاف، راهپیمایی اربعین، عزاداری‌های محرم و صفر، تکریم شهدای مدافع حرم و... در سال‌های اخیر خلاف آن را اثبات می‌کند. 🔸️حالا که مساجد و زیارتگاه‌ها به دستور ستاد ملی مبارزه با کرونا تعطیل شده است، خوب است کارکرد معنویت به مثابه عاملی برای مبارزه با بیماری‌های تن نظیر کرونا توسط افراد صاحب نظر مورد بازبینی قرار گرفته و نتایج عملی آن در تدابیر ستاد ملی مبارزه با کرونا نمود پیدا کند. 🔺️اگر با عینک هزینه-فایده هم به موضوع نگاه کنیم، آیا کفه‌ی ترازو به سمت بهره‌مندی از مراکز مذهبی سنگینی نخواهد کرد؟ اگر از چشم‌انداز علوم مدرن به مسأله نگاه کنیم، آیا بیماری‌های روان‌تنی را نمی‌توان با تقویت باورهای درونی کنترل و درمان کرد؟ اعتقاد نگارنده بر این است که با حفظ پروتکل‌های بهداشتی می‌توان از فضای معنوی اماکن مقدس برای مبارزه با کرونا بهره برد. ✍ https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648