سوگند به صدای جیرینگ جیرینگ لوسترهای حَرمت وقتی نسیم تلاطم زوّار، در آن پیچ و تاب می‌خورد و قسم به نوای نقاره‌هایت وقتی هوش از سر شهر می‌برد و سوگند به صدای کوبیدن پرهای کبوتران حرمت وقتی که سقاخانه را تا گنبد گز می‌کنند؛ تمام کن این فراق را و باز کن درب خانه‌ات را که روحمان پوسید در تمنای زیارتت، یا علی‌بن موسی الرضا (ع)! ویروسی را چه باشد که حسرت پابوسی شما را بر دلمان گذارد؟ جز این است که نعمتی به بلای نقمتی از ما سلب شده؟ به سرانگشت مهربانیت بگشای این گره را یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ... مگر نه این است که همیشه برات کربلایمان را از پنجره فولاد شما می گرفتیم؟ به تلاقی شب میلادت با شب زیارتی اباعبدالله (ع) قسم، داغ زیارت اربعین را بر دل ما مگذار و سالمان را بی زیارت حسین (ع) عام الحزن نکن. دنیای بی زیارت و جماعت و هیأت، وحشت‌سراست. وحشت‌زده‌ایم... به رئوفی‌ات سوگند، ما را در آغوش بگیر که آغوش تو چون حسین (ع) گشوده است به وسعت دنیا.... و عقبی... https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648