🔴در عصر مدرنیته، خوشبختانه واژه‌ی "همسایه" هنوز در مناطق روستایی و در حواشی شهرها، مفهوم خود را از دست نداده است. هنوز کوچه‌هایی هستند که صدای هیاهوی بازی کودکان از آنها به گوش می‌رسد و همسایگان گُله گُله در بالا و پایین محله گعده‌های روزانه می‌گیرند. در این روزهای کرونایی اما این فرهنگ زیبا ما را به هراس می‌اندازد.
کدام جایگزینی می‌تواند برای مردم این محله‌ها چنان جاذبه‌ای ایجاد کند که عطای کوچه‌نشینی را موقتاً به لقای آن ببخشند؟ آیا "شوق"، عامل قوی‌تری نسبت به "ترس" در ترغیب مردم به انجام صحیح وظایف شهروندی در عصر کرونا نیست؟ در اینصورت کدام عامل اشتیاق‌زایی می‌تواند مردم را مشتاقانه به رعایت اصول بهداشتی ترغیب کند؟ کدام گروه جهادی خوش فکری می‌تواند با مطالعه‌ی ویژگی‌های جامعه‌شناختی مردم، محصولات فرهنگ‌محوری تولید کند که شاخص‌های سلامت‌محور را در مواجهه با کرونا ارتقا دهد؟
اگر قرار است این ویروس برای درازمدت لابلای زندگی ما حضور داشته باشد، باید تمرکز ما از اقدامات اورژانسی سلامت‌محور به اقدامات بلندمدت فرهنگ‌محور جابجا شود. اگر تا امروز قوه بدنی و قدرت جوانی برای امدادرسانی به کار آمده، از امروز قدرت فکری و خلاقیت ذهنی هم نیاز است.
🔻فقط یک جهادِ تمام عیارِ منحصر به فردِ چند وجهیِ درازمدت می‌تواند شر این ویروس را از سر این مملکت کوتاه کند و جوانان ما بارها ثابت کرده اند که مرد میدان جنگهای نامتوازنند. کجایند چمران‌ها و باقری‌ها و آوینی ها تا در رزمگاه مبارزه با #کرونا با تکیه بر فرهنگ غنی و بومی مردم، طرحی نو در اندازند؟
✍ #زهرا_محسنی_فر
@lafzeghalam