بر من که صبوحی زده‌ام خرقه حرام است ای مجلسیان راه خرابات کدام است هر کس به جهان خرمیی پیش گرفتند ما را غمت ای ماه پری‌چهره تمام است برخیز که در سایهٔ سروی بنشینیم کانجا که تو بنشینی بر سرو قیام است دام نظرانت خم گیسوست وان خال بناگوش مگر دانهٔ دام است با چون تو حریفی به چنین جای در این وقت گر باده خمر بهشتی نه حرام است با محتسب شهر بگویید که زنهار در مجلس ما سنگ مینداز که جام است غیرت نگذارد که بگویم که مرا کشت تا خلق ندانند که معشوقه چه است دردا که بپختیم در این سوز نهانی وان را خبر از آتش ما نیست که خام است مبر اندیشه که در کام نهنگان چون در نظر دوست نشینی همه کام است ‌┈┈••✾•🌷•✾••┈┈ https://eitaa.com/s/love_island/32 ‌┈┈••✾•🌷•✾••┈┈