🏷مرزِ بهشت | قرآن کریم بهشتِ هرکس، به اندازه وسعت فهم و قدّ وجودِ اون شخصه؛ کسی که تو این دنیا فقط به خوردن و پوشیدنی و امور شهوانی فکر کرده، ولو اینکه با اعمالش راهی بهشت بشه، اما تو بهشت هم بیشتر از همین خوردنی‌ها و پوشیدنی‌ها و منکوحات گیرش نمیاد، البته که چون درجه وجودی آخرت، خیلی بالاتر از دنیاست، همین لذت‌های جسمانی هم اون‌جا فوق العاده شدید تره و اصلا قابل قیاس به لذت‌های دنیوی نیست! اما به هرحال این اصل قرآنی همه جای بهشت حاکمه که: فِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ*(در بهشت هرچی که انسان اشتها کنه پیدا می‌کنه) اشتها و میل، فرع شناخته؛ ما تا چیزی رو نشناسیم به اون میل پیدا نمی‌کنیم، برای همین اگر تو این دنیا با حقایق و معارف توحیدی آشنا نشیم، تو آخرت هم حقایق علمی رو توحیدی رو طلب نمی‌کنیم و تو بهشت ما خبری از لذت‌های توحیدی و حتی علمی نیست بزرگی می‌گفت:«کاش زودتر از دنیا بریم تا در بهشت، از أمیرالمؤمنین درس نهج البلاغه بگیریم» این شخص تو دنیا با معارف علمی عجین شده، برای همین تو قیامت می‌تونه واقعا چنین چیزی رو مطالبه کنه؛ بالاتر از این، کسانی هستند که تو دنیا، افق وجودشون رو خودِ توحید تنظیم شده؛ این افراد تو آخرت هم جمالِ یار رو اشتها می‌کنند... 📚*سورهٔ زخرف، بخشی از آیهٔ۷۱ #ترنّمات 🆔eitaa.com/m_a_tavallaie