(بررسی مسأله در گفتمان اسلام ناب) گفت و گویی بود که با برادر ارجمند، طلبه فاضل و فعال جناب آقای محمد امین رضایی داشتم. @Rezai_analyzer @m_amin_reza این گفت و گو از طریق اینستاگرام در شام ولادت حضرت حجت (عج) به تاریخ ۱۳۹۹/۱/۲۱ برگزار شد. در این گفت و گو به اختصار از جریان های فکری و فرهنگی معاصر در رابطه با مهدویت صحبت شد. کلید واژه مهم در این جریان شناسی، تقلیل مفاهیم مهدویت و انتظار است. زمینه تاریخی و اجتماعی این تقلیل بسط و در لایه معارف دینی است. در دوره معاصر پس از شکست علمی و فرهنگی اخباریگری توسط مرحوم وحید بهبهانی و شاگردانش (البته در زمینه فقه الاحکام) در بخش معارف و حکم دینی و نیز در مباحث مربوط به آداب و سنن و ... تفکر اخباریگری همراه با نوعی سطحی گرایی ترویج شد و در تار و پود فرهنگ جامعه دینی نفوذ کرد. نتیجه این فرهنگ، تقلیل و ساده سازی بسیاری از مفاهیم دینی و معارف عالیه است. مشکلی که مصلحان با تلاشهای فراوان نیز توانایی اصلاح آنرا ندارند. یکی از این مفاهیم مسأله مهدویت و انتظار است. این مسأله گاه به ابعاد شخصی فروکاسته می شود. یکی در رؤیای رؤیت ظاهری حضرت می سوزد. (دقت کنید بحث در مذمت فروکاستن است نه اصل رویای رؤیت) و دیگری منتظر است تا امام ظهور کنند و آلام و دردهای شخصی اش را برطرف نمایند. در سطح اجتماعی نیز فروکاستن مسأله مهدویت به نزاع بین فرق و مذاهب و تقلیل بحث به یک انتقام مطرح است. و یا اینکه مسأله جامعه مهدوی و عدالت کلیه را به یک جنگ نظامی آخرالزمانی تقلیل می دهند و اکثریت انسانها را به کام مرگ می برد. یا اینکه به تفسیر و تطبیق روایات پر رمز و راز آخرالزمانی دل خوش کرده است و برای فرج، زمان مشخص می سازد. گروهی نیز در تلاش است همه معضلات جامعه را از منظر جامعه آرمانی موعود بنگرد و در ارائه راهکار برای برون رفت از وضعیت فعلی به بن بست می رسد. در تقابل با این تقلیل ها، نگاه جامع و کارآمدی به مسأله مهدویت و انتظار را مطرح ساخت و آن را در میدان عمل پیاده کرد. منتهی نگرانی آنجاست که جریاناتی با همان شاخصه های پیش گفته تریبون داران و داعیه داران انقلاب اسلامی شوند و آراء خود را به ادبیات امامین انقلاب تحمیل کنند و ... اگر فرصتی دست دهد این بحث را در یادداشتی بسط خواهم داد. نقدا می توانید فایل تصویری کم حجم این گفت و گو را از کانال دریافت کنید. https://eitaa.com/amin_asadpour