محسن قنبریان
📖سلسله بحث #درس_های_نهج_البلاغه جلسه هفدهم ۱۴آبان۱۴۰۰ 🔸 توصیفی تازه از امام عصر(ع) #شرح_خطبه_۱۸۲ ح
📖سلسله بحث درسهای نهج البلاغه جلسه هفدهم ۱۴آبان۱۴۰۰ هیات راه فاطمه(س) قم 🔸 توصیفی تازه از امام عصر(ع) ۱۸۲/ چکیده بحث • خطبه از نُوف بِکالی در سال۴۰ و اواخر عمر حضرت امیر(ع) نقل شده است. فرازهای اول در توحید و عبرت است. • فقره مورد بحث درباره امام زمان(ع) : "برای حفظ حکمت، زرهی که حافظ آن است برتن کرده، حکمت را با آدابش در برگرفته، توجه خاص به آن نموده و آنرا به خوبی شناخته و یکسره به آن پرداخته، حکمت گمشده ای است که همواره در جستجوی آن است، نیاز اوست و پیوسته در طلب آن است" - حکمت به لحاظ ادبی، نوعی محکم کاری و کار محکمی است که سستی و رخنه در آن راه ندارد. اگر برهان را حکمت می گویند بدین خاطر است.۱ - حکمت، عملی هم دارد که معصومی نیازمند آن باشد چنانچه در خطبه ۱۵۰ گفتیم حضرت حجت(ع) حتی در زمان غیبت از این حکمت عملی برکنار نیست؛ جمع هایی را پراکنده و پراکندگی هایی را اجتماع می بخشد بدونی که مضرّ به غیبت کبری باشد! ۲ • توصیف خاص: "فهو مُغتَرِب اذا اغتَرَبَ الاسلام" - مغترب: درباره شخص یعنی پنهان شدن، مهاجر شدن/ درباره غیر شخص(مثل اسلام) یعنی افول کردن، غروب کردن - در فقه اللغه: هرجا حروف "غ" و "ر" در کلمات عرب باشد، دلالت بر پستی، پایینی، از بالا به پایین آمدن و افول کردن است - به لحاظ بلاغت: جمله اسمیه مخصوصا وقتی با "اذا" زمانیه باشد، دلالت بر استمرار دارد. ⬅️پس یعنی: او همواره در مهاجرت و اختفاء و افتادن از مقام و جایگاه است در تمام دوره غروب و افول اسلام. 🔅 نسبت امامِ اسلام با دینِ اسلام، در واقعیت و مقام ثبوت این است که هروقت اسلام در اوج واقعی و وسعت منهج است، امام آن هم در جایگاه خود است. به لحاظ انکشاف و مقام اثبات، جایگاه امامِ اسلام، حاکی و نماگر وضع اسلام است.(دقت کنید): - حضرت امیر(ع) فرمود: "این دین اسیر به دست اشرار است"۳ نماگر آن خانه نشینی و اسارت حضرت بود. - در زیارت ناحیه مقدسه درباره سال ۶۱ هجری می فرماید:"قد قتلوا بقتلک الاسلام"! این تو (امام حسین) نبودی که کشته شدی، اسلام بود که کشتند! - اینجا هم می خوانیم: غروب اسلام علامتش، مغترب شدن امام زمان(ع) است. • این افول و مهاجرت -با انجام آن کارکردهای ولاء سیاسی خطبه ۱۵۰ در عین غائب بودن- ادامه می یابد تا حضرت خسته و بریده میشود ! -می فرماید:"مثل شتری خسته که از راه رفتن باز ماند، دم بر زمین می نهد؛ از خستگی سینه و گردن را به زمین می چسباند"! -اینرا باید بیابیم که همانکه در غیبتش "بردگی هایی را باز و برده هایی را آزاد می کند" (خطبه۱۵۰) ، روزی خسته و بی صبر میشود! همو که غیاث است روزی مضطر میشود! او هزار سال درد و رنج بشر دیده و دویده، برای کشته های جنگهای جهانی هم گریسته، بر ۴۰میلیون سرخپوست هم نالیده، گمشده های اسکیمو هم او را فریاد رس دیده اند۴ اما روزی این صبر به نهایت می رسد و فرج می خواهد. • سه روایت که همین فرازها را به زبان صریح می گویند و امام زمان(ع) را مصداق آیه ۶۲ نمل(امّن یُجیب المضطر اذا دعاه...) می شمارد.۵ *(تفصیل را در فایل صوتی بشنوید) .................................... ۱. ر.ک: تفسیر المیزان ج۳ص۳۹۵ ۲. دراینباره صوت و چکیده جلسه۱۵ را ببینید ۳. نامه۵۳ نهج البلاغه ۴. ر.ک: روزنه هایی از غیب آیت الله سید محسن خرازی ۵. ر.ک: بحارالانوار ج۵۱ص۴۸ وص۵۹/ و هم تفاسیر روایی ذیل آیه۶۲ نمل ☑️ @m_ghanbarian