#اختصاصی
#آیین_استادی
🌗 عوامل و موانعِ مؤثر بر فرایند تاثيرگذاری در تدریس
با تمرکز بر دروس معارف اسلامی
(کارگاه روشی)
(قسمت هفتم)
✍️ استاد اکبر فرحزادی
✅
✅ 5) تأثیر عنصر «عقل‌مداری» مخاطبان در تأثیرپذیری
نیک است به تناسب بحث پیشین، به یکی از «موانع تأثیرگذاری» نیز اشاره شود. «عقل‌مداری مطلق» یا «خردگرایی افراطی» آفتی بزرگ است که دامن‌گیر بسیاری از جوانان بوده و به این‌گونه، مانعی جدی در پذیرش سخنان حق، از جانب آن‌ها گشته است.
از آنجا که انسان‌ها، خصوصاً جوانان فطرتاً این‌گونه‌اند که برای پذیرش مطالب، نیازمند ارائه استدلال و منطق می‌باشند اما از آن‌جهت که «محدوده عملکرد و کارآیی عقل» برای آن‌ها روشن و مبین نگشته بر این باورند که: «عقل دارای قدرتی نامحدود و به دور از هرگونه خطا و اشتباه است!!»
بنابراین، ذکر «محدودیت‌های درک عقل» جهت نمایاندن قدرت واقعی عقل و خطاهای آن در فهم مطالب، امری بسیار ضروری بوده که استادان گرامی نباید از آن غفلت ورزند.
جوان باید بداند که: عقل، نیز مانند اعضای مادی بدن، گرفتار «امراض» مربوط به خود گشته و او نیز نیازمند «طبیبان حاذق» (ائمه اطهار(ع) و «داروها»یی (آموزه‌های دین) برای بهبود خویش است.
او به مثابه کسی است که: تا زمانی‌که احساس کند «مسلح» است «مقاومت» خواهد کرد؛ اما همین‌که خود را «خلع سلاح» شده یافت؛ دست‌ها را به علامت تسلیم بالا خواهد برد.
او باید بداند که فلسفه ارسال 124 هزار پیامبرالهی، هدایت انسان‌هایی است که «همگی دارای عقل و شعور بوده‌اند» نه «انسان‌های مجنون و فاقد عقل».
و اگر عقل انسان به تنهایی و یا حتی به ضمیمه عقل دیگران، برای رسیدن به مقصد، کافی و کار‌آمد بود، دیگر نیازی به ارسال این تعداداز هدایت‌گر الهی؟عهم؟ نبود.
از این‌رو، وظیفه مهم استاد، آن است که: با ذکر دلایل متقن و شواهد کافی قدرت واقعی عقل و محدودیت‌های درک آن را به دانشجو نمایانده و دست او را در دست هادیان راستین انسان{ائمه معصومین(ع) بنهد و به‌این‌گونه آینده وی را بیمه نماید.
فراموش نشود: علت عدم پذیرش یک‌سری از آموزه‌های دین از سوی جوانان، عدم تطابق آن‌ها با عقلِ «دلیل‌خواه» و «استدلال‌پسند» آن‌هاست. آن‌ها گمان دارند که برای یکایک آموزهای دین [حتی احکام شرعی] باید منطق و استدلال داشت و گرنه، پیروی از آن‌ها جاهلانه و تقلید کور خواهد بود!
چنانکه ذکر شد یک استاد زیرک و هوشیار باید دقیقاً محدوده «امور تعبدی» را از «امور تعقلی» جدا ساخته و مخاطب را متوجه تفاوت این دو حوزه نماید. جوان باید بداند که «تعبد» یک امر منطقی و کاملاً مطابق با تعقل است و تفاوت بسیار زیادی بین «تقلید کور» و «تعبد و سرسپردگی در برابر معصومین(ع) » وجود دارد.
🌐 کانال نشریه معارف| عضو شوید🔻
https://eitaa.com/maarefmags_ir