(مامان ۱۱ ماهه) هر سال قبل از ماه رمضون با دست پر و دل آماده، از سه روز قبل می‌رفتم به استقبال و روزه می‌گرفتم! از قبل چشم انتظارش بودم و براش برنامه می‌ریختم که قرآن رو چطور ختم کنم... ▫️یا علی و یا عظیم رو بعد از کدوم نمازها بخونم، ▫️اللهم الرزقتی حج بیتک الحرام فراموشم نشه، ▫️مجیر کی باشه و شب قدر پای منبر کدوم عالم باشم و خلاصه چطور بهرهٔ معنوی ببرم از این ماه خدا. هر چند اون موقع به نظر خودم این کارها خیلی ساده و پیش پا افتاده و کم‌ترین کاری بود که می‌تونستم بکنم. ولی پارسال که طعم شیرین بارداری رو چشیدم و امسال هم شیردهی، حس می‌کنم سال‌های پیش چقدر کم بهره بردم و چه راحت از دست می‌دادم، فرصتی رو که به خاطر نداشتن مسئولیت مادری، در اختیارم بود. این دومین ماه رمضونی می‌شه که امکان روزه گرفتن ندارم. از طرفی یه بامیهٔ فسقلی هم انقدر منو مشغول خودش کرده که کاملاً زمین‌گیر شدم. مستحبات که هیچ! نمازهای واجب هم طوری کلاغ پر می‌کنم که ملائک انگشت تعجب بر دهان گرفته، می‌پرسند: این بنده خدا چیکار کرد یک‌هو؟! یحتمل هر فکری می‌کنند جز عبادت خدا که تنهی عن الفحشا و منکر!🙈😁 امسال حس اضطرابی هم داشتم که می‌شه با شیردهی روزه گرفت؟! چطوری می‌تونم از این ماه بهره ببرم که طفل معصومم هم اذیت نشه؟ اصلاً گیرم ضعف شیردهی رو تحمل کنم، سحرها چطوری ساعت کوک‌کنم و بیدار بشم؟ اون هم با خواب خرگوشی این دختر کوچولو؟! دعای سحر چی؟ می‌تونم بلند پخش کنم مثل هر سال؟ شب قدر و صد فراز دعای جوشن چی می‌شه یا یه بچهٔ ۱۱ ماهه؟🥲 با همهٔ این فکرها، یک چیزی ته دلم را حسابی قرص نگه می‌داره! اینکه باور دارم خدا خودش خیلی ویژه هوای مادرا رو داره. هم حواسش به این بنده‌های کوچیک معصوم هست، هم به دل مامانایی که پر می‌زنه برای یک فراز از ابوحمزه خوندن و خلوت‌های شبونه‌ای که شاید به خاطر مشغلهٔ مادری و محافظت از امانت خدا نتونن داشته باشن. من مطمئنم خدا به مادرا نزدیکه و سیل رحمت و برکت رو با همین مادری کردن‌ها به سمت‌شون جاری می‌کنه. یقین دارم بندگی از طریق مادری خیلی ساده‌تره.🌸 ما مامان‌ها، با مادرانگی‌هامون بندگی می‌کنیم و دل‌خوش به نگاه مهربون خدایی هستیم که محبت به کودکان رو از بهترین اعمال می‌دونه.👌🏻💛 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif