«۵. دوران پسا سه فرزندی» (مامان ۸ساله، ۵ساله، و ۷ماهه ) وقتی پسرم به دنیا اومد، با وجودی که قبلاً خیلی دختر دوست داشتم، عاشقش شدم.❤️ نارگل هم باهاش ارتباط می‌گرفت و بازی می‌کرد و من خوشحال بودم. نیکان هم همینطور. هر چند گاهی به‌ من می‌گفت آبجی می‌خوام.😁 دخترم تو بارداری کمک‌حالم بود. ولی براش عجیب بود که چرا گاهی حالت تهوع و سردرد می‌شم.☺️ روز آخر که می‌خواستم به بیمارستان برم، به پرستارم گفته بودم جریان نینی رو به بچه‌ها بگن. تا اون موقع چیزی بهشون نگفته بودم. راستش دلم نمی‌اومد به نارگلی بگم نی‌نی پسره! ولی الان همه عاشقش هستیم.😊 اوایل سه‌فرزندی بسیار سخت بود. مدیریت بچه‌ها، کارهای منزل، مراقبت و استراحت خودم و شرایط ضعف بعد از زایمان و... البته مرخصی زایمان داشتم و در اون شرایط سخت، خیالم از بابت دانشگاه راحت بود.👌🏻 الحمدلله همسرم خیلی همراه بودن. هر چند به علت مشغله‌های کاری، کمتر درگیر نوزاد و مراقبت‌هاش می‌شدن. در این شرایط پرستارم هم به علت مشکلاتی رفتن و در این زمان بسیار سخت، منو تنها گذاشتن. نویان فقط روی پا می‌خوابید و این برای من که باید به نیازهای بچه‌های دیگه هم رسیدگی می‌کردم بسیار سخت بود. بعد از بررسی‌های سخت و طولانی و مستمر، خانمی به طور موقت اومدن که کمک‌حالم باشد. در نبود نیروی کمکی اصلاً نمی‌تونستم. راستش عادت کرده بودم به حضور کسی برای کمک و با حضور نیروی کمکی، بهتر از عهده کارها و مراقبت از بچه‌ها برمی‌اومدم.🫢 گاهی اوقات که کسی نبود، خونهٔ مادرم می‌رفتم تا بتوانم از پس امور بر بیام. نویان که بزرگتر شد و از اون شرایط نوزادی دراومد، راحت‌تر شدم. مخصوصاً که تجربهٔ بزرگ کردن دو فرزند دیگه رو هم داشتم. به هر حال، کار نیکو کردن از پر کردن است.🤭 بعد نویان، بچه‌های اول و دومم، خیلی بهتر مستقل شدند. بیشتر با هم بازی و دعوا😜 می‌کردن و بیشتر دوست داشتن با هم باشن و وابستگی‌شون به هم بیشتر و به من کمتر شد. دخترم تا حد ممکن نیازهای نیکان رو رفع می‌کرد. با نینی هم بازی می‌کرد و الحمدلله مشکل درسی هم نداشت. گاهی در انجام کارهای منزل هم ازشون کمک می‌خواستم. نارگل خونه رو جارو می کشید و نیکان‌ مرتب می‌کرد. الان بیشتر از هر چیز به مادر بودنم افتخار می‌کنم و خدارو به خاطر داشتن بچه‌ها شکر می‌کنم و ازش می‌خوام بازهم بهمون فرزند صالح و سالم و ترجیحاً دختر😜 بده. 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif