🔰قسمت صدم🔰 🔹حضرت آیت الله فاضل تونی می‌فرمودند: ما وقتی که در یکی از مدارس اصفهان طلبه بودیم، مشغول بحث و درس و گفت و گو بودیم و گاهی هم در مباحثه با هم مجادله یعنی گفت و گوی پرشور می‌کردیم. چاه مدرسه پر شده بود، کسی که چاه را خالی می‌کند آوردیم که چاه را خالی کند. ایشان آمده بود و داشت کار می‌کرد و یکی دو روز زحمت می‌کشید و می‌دید ما اینجا بی‌خود داریم حرف می‌زنیم و بحث می‌کنیم! 🔸آمد به ما گفت شما چه کار می‌کنید؟! کار را ما داریم می‌کنیم، شما چه کار می‌کنید؟! ⬅️ او فکر می‌کرد این‌ها بیخود دارند با هم بحث می‌کنند. چون فکر می‌کرد حرف زدن کار نیست و انسان باید کار عملی کند. ❌بعضی‌ها هم می‌گویند: لذّت می‌خواهی، دنیا پر است از غذای به این خوبی، این همه نعمت‌های این سویی هست، از این باید لذّت برد، بقیّه که لذّت ندارد! 🔻ولی از یک عالم بپرسید لذّت را در چه می‌بیند؟ گاهی حاضر است از خواب و غذایش بزند و از همه چیز می‌زند تا یک مسأله علمی را حل کند و چه لذّتی هم می‌برد و می‌گوید: هیچ کس در لذّت بردن به پای من نمی رسد! 🔺این لذّت، مخصوص جان است.🔺 ✅جناب بوعلی در نمط هشتم مفصل توضیح می‌دهد که هر قوّه‌ای، لذّتی مناسب خود دارد. https://eitaa.com/joinchat/1103298577C35a67e59ab