🔰قسمت صد و پنجاه و هشتم🔰 ▪️مقاله ثالثه: در مقارنات نماز باب دوم: در قیام فصل اول: در سرّ جملی قیام 🔶 بدان که اهل معرفت قیام را اشاره به توحیدِ افعال دانند. چنانچه رکوع را به توحیدِ صفات و سجود را به توحیدِ ذاتْ اشاره دانند. 🔻اما بیان آنکه قیام، اشاره به توحیدِ فعلی است آن است که در خودِ قیام، وضعاً و قرائت، لفظاً، اشارت به آن مقام است. 💎اینکه قیام، وضعاً اشارت به آن(توحید فعلی) است این است که در آن: 📍اشارت به قیام عبد به حق؛ 📍و(اشارت به) مقام قیّومیت حق است؛ ✳️ که آن(مقام قیومیت حق) تجلّی به فیض مقدّس و تجلّیِ فعلی است و در این تجلّی، مقام فاعلیّتِ حق ظاهر شود و همه موجودات مستهلک در تجلّی فعلی و مُضمحل در تحت کبریای ظهوری شوند. 💠 ادب عرفانی سالک در این مقام آن است که: 📌این لطیفه الهی را به یاد آورد؛ 📌و ترک تعیّنات نفسیه را هر چه بتواند بکند؛ 📌و حقیقت فیض مقدس را به قلب تذکّر دهد؛ 📌و نسبت قیّومیت حق و تقوّم خلق به حق را به باطن قلب برساند. ✅ چون این حقیقت در قلب سالک متمکّن شد ⬅️ 🔸قرائت او به لسانِ حق، واقع شود؛ 🔸و ذاکر و مذکور، خود حق گردد؛ 🔸و بعضی از اسرار قدر بر قلبِ عارف کشف گردد؛ 🔸و بعضی از اسرار صلوة را قلب عارف دریابد. #امام_خمینی_ره #اسرار_الصلاه #اسرار_نماز 📚آداب الصلاة| صفحه ١٥۹ و١۶۰ https://eitaa.com/joinchat/1103298577C35a67e59ab