🔰نقش استاد و معلم در تغيير سرنوشت افراد 🌷چرا عمر بن عبدالعزيز، لعن على (ع) را قدغن كرد؟ 👈عمربن عبدالعزيز انگيزه و علت قدغن كردن سبّ و لعن على (ع) را چنين بيان كرد : من در كودكى به مكتب مى رفتم، معلّم من از فرزندان عتبة بن مسعود بود، روزى معلّم از كنار من گذشت، من با كودكان هم سن خود بازى مى كرديم و على (ع) را لعن مى نموديم، 👈معلّم بسيار ناراحت شد و آن روز مكتب را تعطيل كرد و به مسجد رفت، من نزد او رفتم، كه درس خود را براى او بخوانم، تا مرا ديد، برخاست و مشغول نماز شد، احساس كردم كه به من اعتراض دارد، بعد از نماز با خشونت به من نگريست، به او گفتم : چه شده است كه استاد نسبت به من بى اعتنا شده ؟ او گفت : پسرم ! تو تا امروز على (ع) را لعن مى كنى ؟ گفتم : آرى. گفت : تو از كجا يافتى كه خداوند پس از آن كه از مجاهدين بدر، راضى شد، بر آن ها غضب كرد؟ گفتم :استاد آيا على (ع) از مجاهدين بدر بود؟ گفت : عزيزم ! آيا گرداننده همه جنگ بدر جز على (ع) بود؟ گفتم : از اين پس، هر گز اين كاررا انجام نمى دهم. گفت : تو را به خدا، ديگر تكرار نمى كنى ؟ گفتم : آرى تصميم مى گيرم ديگر حضرت على (ع) را لعن نكنم، همين تصميم را گرفتم و از آن پس، على (ع) را ديگر لعن نكردم. سپس عمربن عبدالعزيز گفت : خاطره ديگرى نيز دارم كه براى شما بيان مى كنم : من در مدينه پاى منبر پدرم عبدالعزيز، حاضر مى شدم، او در روز جمعه خطبه نماز جمعه را مى خواند و در آن هنگام حاكم مدينه بود، مى شنيدم پدرم خطبه را بسيار غرّا و روان و عالى مى خواند، ولى به محض اين كه به اين جا مى رسد كه على (ع) را (طبق دستور خليفه) لعن و سبّ كند، مى ديدم آن چنان لكنت زبان پيدا مى كرد و در تنگناى سخن قرار مى گرفت كه گفتارش بريده بريده مى شد. روزى به او گفتم : اى پدر! تو با اين كه از خطباى توانا و سخنوران قوى هستى علت چيست وقتى كه در خطبه به لعن اين مرد (امام على (ع) مى رسى، درمانده و هاج و واج مى شوى ؟ در پاسخ گفت : پسرم ! جمعيتى كه پاى منبر ما از مردم شام و غير آن ها را مى بينى، اگر فضائل اين مرد على (ع) را آن گونه كه پدر تو (من) مى داند بدانند، هيچ يك از آن ها، از ما اطاعت نخواهند كرد. به اين ترتيب، سخن معلّم من و گفتار پدرم، در سينه ام استقرار يافت، و با خدا عهد كردم كه اگر يك روز زمام حكومت بدست من بيفتد، و قدرتى به دستم رسيد، اين سنّت بد، عن بر على (ع) را قدغن كنم، وقتى كه خداوند بر من منّت گذاشت و دستگاه خلافت را در اختيارم نهاد، آن را قدغن كردم و به جاى آن دستور دادم اين آيه را بخواند : انّ الله يامر بالعدل و الاحسان ... (نحل 90) و به همه شهرها و بلاد، بخشنامه كردم، خواندن اين آيه را بجاى سبّ و لعن، سنّت كنند، اين دستور جا افتاد و سنّت گرديد. اين بود انگيزه من در قدغن كردن سبّ و لعن حضرت على (ع). شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 4 ص 58. https://eitaa.com/dastan_latifeh