مناهج 🇵🇸🇮🇷
🌀 حوزه علمیه و بی سر و سامانی طب سنتی 📝 غیبت کبرای نهادهای بالادستی حوزه‌ علمیه 🖋 علی مهدوی 🔹 چندی است منازعات علمی و حتی مجادلات فرسایشی، درباره طب سنتی و اخیرا اسلامی در حوزه‌های علمیه و بالتبع در بین مردم و متدینین بالا گرفته است. با ورود سونامی کرونا به کشور، این منازعات به اوج خود رسید تا جایی که بعضا به ادبیات توهین‌آمیز و پرخاشگرانه هم کشید: کسی که پدر طب اسلامی خوانده می‌شود کتاب هاریسون را آتش زد؛ اشخاص دیگری که ادعای شاگردی مکتب او را دارند، بیمارستان‌ها را قتلگاه خواندند؛ آن یکی پزشکی نوین را به هماورد و مبارزه طلبید و در آخرین اقدام، تعدادی دیگر بدون ماسک و دستکش و روپوش مخصوص، وارد بخش بیماران کرونایی شدند و... . 🔹 شاید در میان این فریادها، آنچه گم شد نوای انسان‌های معقول و مطالبات منطقی بود. اینکه بالاخره تکلیف حوزه‌های علمیه با طب اسلامی چیست؟ اصلا حوزه‌های علمیه‌ی اسلام در این باره وظیفه‌ای بر دوش دارند یا خیر؟ اگر امروز خیل قابل توجهی از حوزویان و مخصوصا معممین مشغول طبابت و تجویز طبی باشند چه؟ 🔹 طبق برآوردها (آمارهای غیر رسمی) امروز حدود سه هزار روحانی مشغول طبابت بیماران و تجویز و درمان هستند. حتی برخی به شکلی حرفه‌ای و تمام وقت؛ و برخی دیگر پاره وقت و مقطعی مثلا در قالب تبلیغ‌هایی که به شهرستان‌ها می‌روند، طبابت نیز می‌کنند! برخی از آنها مخالف سرسخت طب سنتی هستند و فقط حامی طب اسلامی هستند و برخی طب سنتی را هم چاشنی طبابت خود می‌کنند. 🔹 البته هیچ‌یک از اینها شاید فی نفسه بد نباشد، اما وقتی هیچ نظارت و سر و سامانی در این عرصه نباشد، شاهد افراط‌ها و تفریط‌های بی‌شمار خواهیم بود؛ که هر دو سم مهلکی است بر اعتبار طب سنتی. به زعم نگارنده اگر این روند با همین شیب تند ادامه یابد و هرکسی با اندک معلومات طبی، تریبونی دست بگیرد و اظهار فضل و علم و طبابت بیماران کند؛ دیر یا زود نابودی اعتبار طب اسلامی و حتی سنتی به دست همین مدعیان خود رقم خواهد خورد. ❓اما چاره چیست؟ راه حل، پاسخ به این سوال است: در میان انبوه دیدگاه‌های مثبت و منفی حوزویان درباره طب، نظر رسمی حوزه علمیه چیست؟ 🔹 به نظر می‌رسد تا وقتی شورای عالی و مدیریت حوزه‌های علمیه وارد میدان نشوند و تشکل و انجمنی برای این امر اختصاص نیابد، روز به روز اوضاع وخیم‌تری را شاهد خواهیم بود. این تشکل و انجمن باید مؤسسات و هسته‌های پژوهشی مختلفی را ایجاد و بر آنها نظارت کند. در کنار پژوهش‌ها، اقدام به آزمایش و راستی‌آزمایی تحقیقات بر روی نمونه‌های مختلف در شرایط گوناگون داشته باشد و نتیجه را رسماً ثبت کند. در این صورت است که دیدگاه رسمی حوزه‌های علمیه منتشر می‌شود که هم قابل اثبات است و هم قابل چانه‌زنی و تفاهم با وزارت بهداشت و نظام پزشکی کشور. 🔹 کار ضروری دیگر این انجمن، صدور تاییدیه برای آن دسته از حوزویان است که در امر تشخیص بیماری‌ها و درمان و طبابت بیماران می‌خواهند ورود کنند. 🔻 تا وقتی شورای عالی و مدیریت حوزه‌های علمیه، غایب بزرگ این میدان باشند، هم طب سنتی و هم طبیبان مدعی طب اسلامی بی‌ سر و سامان هستند. امری که به کرات شاهد خسارات بی‌شمار آن بوده و هستیم. امروز اگر طب سنتی در چین یا هرکجای دنیا اعتباری دارد به دلیل مدیریت و راهبری آن است؛ نه آنکه هرکسی هرجایی سر بلند کند و ادعایی کند و هیچ‌کس هم حق یا توان نظارت بر گفته‌ها و ادعاهای وی را نداشته باشد. امیدوارم این پیشنهاد مورد بررسی شورای عالی و مدیریت حوزه‌های علمیه قرار گیرد؛ تا مبادا فرداروزی حوزه‌های علمیه بر اثر شدت افراط و تفریط‌ها متهم شود به اینکه جان مردم را به خطر انداخته است!! @Manahejj
3.2هزار مشاهده