#امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام #شهادت_امام_حسن_مجتبی_ع «6» #امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام_و_عاشوراء مرثیه امام حسن ع برای امام حسین ع هنگام شهادت سپس حضرت ابي عبداللّه الحسين (عليه السّلام) در آخرين روز حيات آن حضرت چشمش به صورت امام مجتبي (عليه السّلام) افتاد ديد رنگ آن حضرت در اثر سمّ «سبز» شده است عرض کرد: برادر چرا رنگتان «سبز» شده است؟ امام مجتبي (عليه السّلام) به گريه افتادند و دست به گردن حضرت امام حسين (عليه السّلام) انداختند و مدّتي گريه کردند. و فرمودند: اي برادر حديثي که از جدّم رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله) در حقّ من و تو رسيده به صحّت پيوست حضرت ابي عبداللّه الحسين (عليه السّلام) عرض کرد: آن حديث چيست؟ حضرت مجتبي (عليه السّلام) فرمودند: [ صفحه 222] رسول اکرم (صلّي اللّه عليه و آله) فرمود: در شب معراج وقتي که در باغهاي بهشت گردش مي کردم از کنار خانه هاي اهل ايمان مي گذشتم دو قصر بسيار مجلّل که در تمام خصوصيّات مثل هم بودند در کنار يکديگر ديدم ولي يکي از آنها از «زبرجد سبز» و ديگري از «ياقوت سرخ» نماسازي شده بود به جبرئيل گفتم: اين دو قصر مال کيست؟ او گفت: يکي مال امام حسن (عليه السّلام) و ديگري مال امام حسين (عليه السّلام) است. به جبرئيل گفتم: چرا اين دو قصري که در همه جهت مثل هم اند در رنگ آن همه تفاوت دارند؟ جبرئيل به من جوابي نداد و ساکت ماند به او گفتم: چرا حرف نمي زني؟ جبرئيل گفت: از شما حيا مي کنم که حقيقت را بگويم. گفتم: از تو سؤ ال مي کنم به حقّ خدا اين را به من بگو. جبرئيل گفت: امّا سبزي قصر امام حسن (عليه السّلام) بخاطر اين است که آن حضرت را با سمّ مي کشند اثر آن سمّ اين است که در دم مرگ بدن او سبز مي شود و امّا علّت سرخ بودن قصر امام حسين (عليه السّلام) اين است که او را با شمشير مي کشند و صورت مبارکش از رنگ خون سرش قرمز مي شود. [5] . [ صفحه 223] در اينجا امام مجتبي (عليه السّلام) و حضرت ابي عبداللّه الحسين (عليه السّلام) و کساني که در آنجا اطراف آنها بودند گريه کردند. سپس حضرت مجتبي (عليه السّلام) رو به برادرشان کردند و فرمودند: اي برادر من از تو جدا مي شوم و به پروردگارم ملحق مي گردم و به حقّي که من به تو دارم قسَمت مي دهم که درباره ي قاتل من حرفي نزني و درباره ي من کاري نکني که خوني بريزد. [6] . حضرت ابي عبداللّه الحسين (عليه السّلام) خود را بر روي بدن آن حضرت انداخت و سر و چشمش را بوسيد و کنار آن حضرت نشست و مدّت زيادي با هم آهسته حرف زدند. سپس امام مجتبي (عليه السّلام) فرمودند: مرا به صحن حياط ببريد مي خواهم به ملکوت آسمان نگاه کنم وقتي آن حضرت را به زير آسمان در صحن حياط بردند دست به دعا برداشت و عرض کرد: خدايا من براي رضاي تو راضي هستم که جانم گرفته شود و شهادت نصيبم گردد. [7] . حضرت ابي عبداللّه الحسين (عليه السّلام) به برادر عرض کرد:مايلم در لحظه ي وفات از حالتان مطّلع باشم. فرمود: از رسول اکرم (صلّي اللّه عليه و آله) شنيدم که مي فرمود: عقل از ما خاندان تا وقتي روح در بدنمان هست مفارقت نمي کند دستت به دست من بده وقتي که ملک الموت آمد من دستت را فشار مي دهم. حضرت ابي عبداللّه الحسين (عليه السّلام) دستشان را در دست امام مجتبي (عليه السّلام) گذاشتند پس از ساعتي حضرت امام مجتبي (عليه السّلام) آهسته دست آن حضرت را فشار دادند و اشاره فرمودند که حضرت ابي عبداللّه (عليه السّلام) گوششان را نزديک دهان آن حضرت ببرند وقتي اين کار را کردند حضرت امام مجتبي (عليه السّلام) فرمودند: که ملک الموت به من گفت: بر تو بشارت باد که خداي تعالي از تو راضي است و رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله) شفيع گناهکاران است سپس امام مجتبي (عليه السّلام) مواريث انبياء و آنچه اميرالمؤمنين (عليه السّلام) به آن حضرت در دم مرگ سپرده بود به حضرت سيّدالشّهداء (عليه السّلام) سپرد و در روز 28 ماه صفر سال پنجاهم هجري [8] از دار دنيا رحلت فرمود. [5] بحارالانوار جلد 44 صفحه ي 145. [6] بحارالانوار جلد 44 صفحه ي 154. [7] بحارالانوار جلد 44 صفحه ي 138. [8] مصادف بوده است با 10 فروردين سال 49 هجري شمسي مطابق با 27 مارس سال 670 ميلادي. https://eitaa.com/manbarmajma #کانال_سخنرانی_مجمع_الذاکرین ┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄