⭕️ اهرم غذا در اختیار توسعه نفوذ سیاسی-اقتصادی آمریکا در جهان (بخش دوم) 🔹 قانون "غذا برای صلح" که آیزنهاور، رئیس جمهور آمریکا در سال ۱۹۵۴ امضا کرد، به سه نوع کمک غذایی تقسیم شد: ▪️ نوع اول: این نوع کمک غذایی اجازه می‌داد تا مازاد محصولات کشاورزی که بر بازار داخلی آمریکا اثر سوء داشتند، با ارائه وام‌های با بهره پایین و اقساط بلند مدت به کشور‌های دچار کمبود مواد غذایی فروخته می‌شد. این سرمایه‌‌گذاری صرف تلاش‌های دیپلماتیک (در راستای اهداف سیاسی آمریکا) در کشور وام گیرنده می‌شد. ▪️نوع دوم و سوم این کمک‌ها شامل کمک‌های اعانه غذایی به سازمان ملل، سازمان‌های غیردولتی و دولت به دولت در شرایط اضطراری و حوادث می‌شد. وزارت خارجه آمریکا تاکید دارد که اولویت ارسال در این کمک‌ها به کشور‌های دوست است و فعالیت‌های بشر‌دوستانه در اولویت این برنامه نبوده است. 🔹در دهه ۱۹۶۰ استفاده از غذا به عنوان یک اهرم دیپلماتیک شدت گرفت و دولت‌های کندی و جانسون به منظور القای مدرنیزه کردن کشاورزی در کشور‌های هدف از آن استفاده کردند. این برنامه‌ها به منظور ایجاد رشد اقتصادی در کشور‌های هدف و خود اتکایی غذایی در آن‌ها صورت گرفت تا در آینده با بالا رفتن رفاه در این کشور‌ها به بازار محصولات گران‌تر آمریکایی تبدیل شوند. از جمله این کشور‌ها می‌توان به هند اشاره کرد که در پی قحطی سال ۱۹۶۵، با کمک‌های غذایی و کشاورزی آمریکا، مدل مدرن‌سازی کشاورزی غربی را در کشور خود اجرا کرد. #طرح_مارشال #دیپلماسی_غذایی 📢 کانال واحد امنیت غذایی مؤسسه مصاف 🆔 @masaf_foods