•••🌸•••༻﷽༺•••🌸••• موضوع: انواع «مَن» (شرطیه) «مَن» به پنج صورت می آید: ۱_ شرطیه ۲_ استفهامیه ۳_ موصوله ۴_نکره موصوفه ۵_ زائده 👈«مَن» شرطیه اسم شرط جازم که نیاز به فعل شرط و جواب شرط دارد که اعراب آنها اگر مضارع باشد، مجزوم و اگر ماضی باشند، محلا مجزوم می‌شود. من شرطیه، مبنی بر سکون است و در کلام اعراب های زیر را به صورت محلّی می‌پذیرد: 🔹مرفوع (به عنوان مبتدا) هنگامی که: 1⃣ فعل شرط، از افعال ناقصه باشد. مثال: مَن یَکُن صاحِبَ حقٍّ لا یَتَنازَل عن حقِّهِ. 🍃 در مثال فوق، «مَن» مبتدا و محلا مرفوع می‌باشد. 2⃣ فعل شرط، لازم باشد. مثال ۱: مَن صَبَرَ نالَ. مثال ۲: ....مَنْ یَغلُل یَأتِ بِما غَلَّ یَومَ القیامة. 🍃 در دو کلام بالا، «مَن» به عنوان مبتدا ، محلا مرفوع است زیرا افعال «صَبَرَ» و «يَغلُل»، لازم هستند. 3⃣ فعل شرط، متعدی باشد. مثال: ...مَن یَشفَع شَفاعَةً حَسَنَةً یَکُن لَهُ نصیبٌ مِنها... 🔹منصوب (به عنوان مفعولٌ‌به) 👈هنگامی که بعد از آن فعل متعدی بیاید. مثال: مَن تُکافِیء أکافِئهُ. 🔹مجرور به حرف جر 👈هنگامی که حرف جر، قبل از آن آمده باشد. مثال: عَلی مَن تُسلِّم اُسَلِّم. 🔹 مجرور مضاف الیه 👈هنگامی که قبل از آن اسم نکره‌ای آمده باشد که احتیاج به معرفه شدن دارد. مثال: کتابَ مَن تَقرَأ أقرأ. •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• ✅ در آیه ۱۱۲ سوره بقره : در عبارت «مَن اَسلَمَ وَجهَه لِلّه» «مَن» اسم شرط و مبتدا و محلا مرفوع است و فعل ماضی «اَسلَمَ» محلا مجزوم و متعدی است. •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• برگرفته از تدریس استاد ارجمند حسینی آل‌مرتضی و اساتید موسسه نورالیقین در کلاس صرف و نحو تخصصی و کتاب موسوعة النحو و الصرف و الأعراب 📌توجه : هرگونه نشر یا کپی‌برداری از تمام یا بخشی از پیام بدون ذکر نام کانال، اشکال شرعی دارد. •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• موسسه نورالیقین مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی @moassese_nooralyaghin