ای کاش که اسرار نهان را بپذیریم پیچیدگیِ چرخ زمان را بپذیریم بر نورِ سحرگاهِ جهان چشم نبندیم تاریکیِ فردای جهان را بپذیریم از هیچ پدیدار شدنْ بارِ گران است بی واهمه این بار گران را بپذیریم همواره در آغوش یقین، گرم نخوابیم بیداری تردید و گمان را بپذیریم از برگِ زمین‌خوردهٔ پاییز نترسیم دلدادگیِ فصل خزان را بپذیریم چون سوزِ زمستانیِ دیماه نباشیم گرمای دلِ سوختگان را بپذیریم آذرماه ۱۴۰۲ #یلدا #شعر_یلدا #علی_مؤیدی