استاد حکیمی و مرجعیت و ولایت فقیه در غیبت کبری(۱)
نائبان عام در غیبت کبری
🔸در هیچ دوره ای از غیبت، پیوند حضرت حجت بن الحسن (ع) با مردم نگسلیده است. در دوره غیبت صغری، سفارت و نیابت خاصه وجود داشت، و چهارتن، یکی پس از دیگری، سفیر خاص و نائب مشخّص امام بودند.
🔸در دوره غیبت کبری و نیابت عامّه،- چنانکه یاد کردیم- در هر عصری،
#عالم #بزرگی که واجد همه شرایط لازم
#فقاهت و
#رهبری باشد، در
#رأس #جامعه قرار می گیرد، و
#رهبری از آن اوست, و
#رجوع مردم به اوست, و او صاحب
#ولایت شرعیه، است به
#نیابت از امام.
❇️ منبع مشروعیت
بنابراین اصل دینی،
#مشروع بودن امور، و
#اسلامی بودن
#روابط سیاسی و اجتماعی، و
#مشروعیت #حکومت، و لازم الاجرا بودن مقررات دولتی، همه و همه،
#بستگی دارد به
#تصویب و تنفیذِ نائب الامام(ع). و اگر
#نائب امام،
#حکومتی را تصویب نکند، آن
#حکومت، طاغوتی است؛ زیرا چنین حکومتی ارتباطی به خدا و دین خدا و امانت و نظارت شرعی و الاهی ندارد(۱).
🔸در اینجا باید یاد کنم که این
#مقام، و این نیابت، به وسیله خود
#ائمه طاهرین«ع»، و به ویژه حضرت حجت بن الحسن«ع»، به « عالم واجد شرایط»،
#تفویض شده است. بنابراین، مخالفت با دستور و ردّ بر حکم چنین پیشوای دینی، ردّ بر امام، و ردّ بر پیامبر است، و ردّ بر پیامبر، ردّ بر خدا و احکام خداست(۲).
📚 ۱- خورشید مغرب، محمدرضا حکیمی، ص ۶۰-۵۹.
۲- همان، ص ۶۱.
@mohammadjavad_karimi