مقتل حضرت حر علیه الرحمه
حر بن یزید ریاحی با هزار نفر، اولین کسی بود که راه را بر امام حسین علیه‌السلام بست و اجازه نداد به سمتی حرکت کند. آن گاه که بر امام به دستور ابن زیاد سخت گرفت امام به او فرمود: «مادرت به عزایت بنشیند!»
حر سر به زیر افکند و عرض کرد: «اگر غیر از شما در عرب کسی نام مادرم را می‌برد پاسخ می‌دادم اما چه کنم که مادر شما فاطمه علیها سلام است.»
روز عاشورا وقتی امام حسین علیه‌السلام فرياد بر آورد: «أما من مغيث يغيثنا لوجه الله؟ أما من ذاب يذب عن حرم رسول الله.» آيا فريادرسي نيست كه به فرياد ما برسد؟ آيا كسي نيست كه از حريم پيامبر و خاندانش دفاع كند؟
حر سخت بر خود لرزيد و به عمر بن سعد گفت: «آيا به راستي با حسین علیه‌السلام خواهي جنگيد؟» پاسخ داد: «اي والله قتالا ايسره ان تطير الرؤس و تطيح الايدي.» آري، به خداي سوگند با او خواهم جنگيد؛ پيكاري كه آسان ترينش، جدا شدن سرها و دست‌هاست.
حر بازگشت. در حالی که می‌لرزید، شخصی به او گفت: «اگر از من می‌پرسيدند شجاع‌ترين مردم كوفه كيست، شما را نشان مي‌دادم. اينك اين چه وضعي است كه داری؟»
حر گفت: «اني و الله اخير نفسي بين الجنة و النار، فوالله لا أختار علي الجنة شيئا و لو قطعت و أحرقت.»
خود را ميان بهشت و دوزخ مي‌نگرم و به خدا قسم كه چيزي را به جاي بهشت برنخواهم گزيد؛ گرچه قطعه قطعه شده و سوزانده شوم.
آنگاه در حالي كه دست‌هاي خود را روي سر نهاده بود، مي‌گفت: «خدايا! من به بارگاه تو روي توبه آورده‌ام. توبه‌ام را بپذير؛ چرا كه من در دل دوستان تو و فرزندان پيامبرت هراس افكندم.»
هنگامي كه به امام نزديك شد، آن حضرت فرمود: «كه هستي؟» پاسخ داد: «جعلت فداك انا صاحبك الذي حبسك عن الرجوع و جعجع بك، والله ما ظننت ان القوم يبلغون بك ما أري، و أنا تائب الي الله فهل تري لي من توبة؟» حسين جان! فدايت شوم! من همان كسي هستم كه شما را از بازگشت به سوي مكه و مدينه باز داشت. همان كسي هستم كه راه را بر شما بستم؛ اما هرگز گمان نمی‌کردم كه اين ستمكاران با شما اين گونه رفتار کنند و اينك پشيمانم. به بارگاه خدا توبه كرده‌ام. آيا توبه‌ام پذيرفته است؟»
امام فرمود: «آري، خدا توبه‌ات را مي‌پذيرد و تو را مورد بخشايش قرار مي‌دهد. پياده شو كه ميهماني و مورد احترام. پياده شو و كمي آرام گير. «نعم يتوب الله عليك.»
حر گفت: «حسين جان! من سواره كارآمدترم و سرانجام كار فرود خواهم آمد.» آنگاه افزود: «بدان دليل كه من نخستين كسي بودم كه راه را بر شما بستم و خاطر شما را آزردم، اينك اجازه دهيد نخستين كسي باشم كه جان را در راه آرمان‌هاي شما فدا كنم و در برابر ديدگانتان به خون آغشته گردم؛ تا در روز رستاخيز، اين شايستگي را بيابم كه با جدت پيامبر خدا روبرو شوم و و مورد لطف و عنايت آن حضرت قرار گيرم.»
سپس گفت: «یابن رسول الله! زمانی که از کوفه خارج شدم، صدایی شنیدم که می‌گفت: بهشت بر تو بشارت باد! گفتم: وای بر حر و بشارت بهشت؛ در حالی که به جنگ پسر رسول خدا می‌رود.»
امام فرمود: «تو به خیر رسیدی و پاداش تو محفوظ است.»
امام حسين عليه‌السلام در برابر اصرار او به وي اجازه فداكاري داد و عازم میدان شد و جمع کثیری را به درک واصل کرد تا با پيكري آغشته به خون سر بر بستر شهادت نهاد.
هنگامي كه پيكر به خون‌خفته او را نزد پيشواي آزادگان آوردند، آن حضرت با دست نازنين خود خاك‌ها و خون‌ها را از چهره او كنار زد و فرمود: «راستي كه آزادمرد دنيا و آخرت هستي؛ درست همان‌سان كه مادرت تو را «حر» نام نهاد.»
👈 منابع
لهوف/ سیدبن طاووس (ره)
امالی/ شیخ صدوق (ره)
نفس‌المهموم/ شیخ عباس قمی (ره)
#مقتل
#حضرت_حر علیه الرحمه
#محرم۱۴۰۰