خلاصه مقتل حضرت رقیه (س) اهل بیت علیهم‌السلام در حالت اسیری، حال مردانی را که در کربلا شهید شده بودند بر پسران و دختران ایشان پوشیده می‌داشتند و هر کودکی را وعده می‌دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است و باز می‌آید. تا اینکه ایشان را در مجاورت قصر یزید ملعون آوردند. امام حسین علیه‌السلام، دخترى چهارساله داشت كه شبی از خواب بیدار شد و گفت: «پدر من حسین کجاست؟ این ساعت او را به خواب دیدم كه سخت پریشان بود.» زنان که این سخنان را شنیدند، گریه كردند. سایر كودكان هم گریان شدند و صداى ناله‌ها بلند شد. یزید ملعون در خواب بود. از خواب بیدار شد و از ماجرا سؤال کرد. خبر بردند که ماجرا چنین است. آن لعین گفت: «بروید و سر پدرش را برایش ببرید.» آن سر شریف را در میان طشت زیر پارچه‌اى در مقابل آن دختر گذاشتند. پرسید: «این چیست؟» گفتند: «سر پدرت.» سر را با احتیاط از داخل طشت برداشت و درآغوش كشید و گفت: «پدر چه كسی تو را به خون خضاب كرد؟ چه كسی رگ‌های گردنت را برید؟ پدر چه كسی در خردسالی یتیمم كرد؟ پدر جان بعد از تو چه كسى را دارم كه به او امید داشته باشم؟ پدر دختر یتیم تو چه كسى را دارد تا بزرگ شود؟ پدر جان زنان بی‌پوشش چه كنند؟ پدرجان زنان اسیر و سرگردان چه کسی را دارند؟ پدر جان چشمان گریان را كه آرام كند؟ پدرجان چه كسی یار غریبان بی‌پناه است؟ پدر جان چه كسی موهاى پریشان ما را نوازش كند؟ پدر جان بعد از تو چه كسی را داریم؟ بعد از تو وای بر ما! واى از غریبی ما! پدر جان كاش فدایت می‌شدم. پدر جان ای كاش بیش از این نابینا می‌شدم و تو را این‌گونه نمی‌دیدم. پدر جان كاش پیش از این در خاك خفته بودم و محاسنت را به خون خضاب نمی‌دیدم.» سپس لب‌ها را بر لب‌های شریف بابا نهاد و به شدت گریه كرد تا آن كه غش كرد. وقتی او را حركت دادند، فهمیدند كه از دنیا رفته است. 👈 منابع: كامل بهایى/ عمادالدین طبرى المنتخب/ فخرالدین طریحى #مقتل #حضرت_رقیه سلام الله علیها #محرم۱۴۰۰ کانال نوای ذاکرین:(ایتا) 👇👇👇 Eitaa.com/navayehzakerin2 ⚡⚡⚡⚡⚡⚡ کانال نوای ذاکرین :(تلگرام) 👇👇👇 T.me/navayehzakerin مدیرکانال: خادم الذاکرین آرامش

مقتل حضرت حر علیه الرحمه حر بن یزید ریاحی با هزار نفر، اولین کسی بود که راه را بر امام حسین علیه‌السلام بست و اجازه نداد به سمتی حرکت کند. آن گاه که بر امام به دستور ابن زیاد سخت گرفت امام به او فرمود: «مادرت به عزایت بنشیند!» حر سر به زیر افکند و عرض کرد: «اگر غیر از شما در عرب کسی نام مادرم را می‌برد پاسخ می‌دادم اما چه کنم که مادر شما فاطمه علیها سلام است.» روز عاشورا وقتی امام حسین علیه‌السلام فرياد بر آورد: «أما من مغيث يغيثنا لوجه الله؟ أما من ذاب يذب عن حرم رسول الله.» آيا فريادرسي نيست كه به فرياد ما برسد؟ آيا كسي نيست كه از حريم پيامبر و خاندانش دفاع كند؟ حر سخت بر خود لرزيد و به عمر بن سعد گفت: «آيا به راستي با حسین علیه‌السلام خواهي جنگيد؟» پاسخ داد: «اي والله قتالا ايسره ان تطير الرؤس و تطيح الايدي.» آري، به خداي سوگند با او خواهم جنگيد؛ پيكاري كه آسان ترينش، جدا شدن سرها و دست‌هاست. حر بازگشت. در حالی که می‌لرزید، شخصی به او گفت: «اگر از من می‌پرسيدند شجاع‌ترين مردم كوفه كيست، شما را نشان مي‌دادم. اينك اين چه وضعي است كه داری؟» حر گفت: «اني و الله اخير نفسي بين الجنة و النار، فوالله لا أختار علي الجنة شيئا و لو قطعت و أحرقت.» خود را ميان بهشت و دوزخ مي‌نگرم و به خدا قسم كه چيزي را به جاي بهشت برنخواهم گزيد؛ گرچه قطعه قطعه شده و سوزانده شوم. آنگاه در حالي كه دست‌هاي خود را روي سر نهاده بود، مي‌گفت: «خدايا! من به بارگاه تو روي توبه آورده‌ام. توبه‌ام را بپذير؛ چرا كه من در دل دوستان تو و فرزندان پيامبرت هراس افكندم.» هنگامي كه به امام نزديك شد، آن حضرت فرمود: «كه هستي؟» پاسخ داد: «جعلت فداك انا صاحبك الذي حبسك عن الرجوع و جعجع بك، والله ما ظننت ان القوم يبلغون بك ما أري، و أنا تائب الي الله فهل تري لي من توبة؟» حسين جان! فدايت شوم! من همان كسي هستم كه شما را از بازگشت به سوي مكه و مدينه باز داشت. همان كسي هستم كه راه را بر شما بستم؛ اما هرگز گمان نمی‌کردم كه اين ستمكاران با شما اين گونه رفتار کنند و اينك پشيمانم. به بارگاه خدا توبه كرده‌ام. آيا توبه‌ام پذيرفته است؟» امام فرمود: «آري، خدا توبه‌ات را مي‌پذيرد و تو را مورد بخشايش قرار مي‌دهد. پياده شو كه ميهماني و مورد احترام. پياده شو و كمي آرام گير. «نعم يتوب الله عليك.» حر گفت: «حسين جان! من سواره كارآمدترم و سرانجام كار فرود خواهم آمد.» آنگاه افزود:‌ «بدان دليل كه من نخستين كسي بودم كه راه را بر شما بستم و خاطر شما را آزردم، اينك اجازه دهيد نخستين كسي باشم كه جان را در راه آرمان‌هاي شما فدا كنم و در برابر ديدگانتان به خون آغشته گردم؛ تا در روز رستاخيز، اين شايستگي را بيابم كه با جدت پيامبر خدا روبرو شوم و و مورد لطف و عنايت آن حضرت قرار گيرم.» سپس گفت: «یابن رسول الله! زمانی که از کوفه خارج شدم، صدایی شنیدم که می‌گفت: بهشت بر تو بشارت باد! گفتم: وای بر حر و بشارت بهشت؛ در حالی که به جنگ پسر رسول خدا می‌رود.» امام فرمود: «تو به خیر رسیدی و پاداش تو محفوظ است.» امام حسين عليه‌السلام در برابر اصرار او به وي اجازه فداكاري داد و عازم میدان شد و جمع کثیری را به درک واصل کرد تا با پيكري آغشته به خون سر بر بستر شهادت نهاد. هنگامي كه پيكر به خون‌خفته او را نزد پيشواي آزادگان آوردند، آن حضرت با دست نازنين خود خاك‌ها و خون‌ها را از چهره او كنار زد و ‌فرمود: «راستي كه آزادمرد دنيا و آخرت هستي؛ درست همان‌سان كه مادرت تو را «حر» نام نهاد.» 👈 منابع لهوف/ سیدبن طاووس (ره) امالی/ شیخ صدوق (ره) نفس‌المهموم/ شیخ عباس قمی (ره) #مقتل #حضرت_حر علیه الرحمه #محرم۱۴۰۰

گزیده مقتل ♦ شهادت قاسم بن‌الحسن (ع) امام حسن علیه‌السلام هنگام شهادت، فرزندانش را به امام حسين سپرد و به ايشان وصيت كرد تا نسبت به آن‌ها پدری كند. بنابراین قاسم بن‌الحسن، پسری كه هنوز به سن بلوغ نرسيده بود، پيوسته در كنار ابی‌عبدالله بود. از امام سجاد علیه‌السلام نقل است، شب عاشورا پس از خطبه امام و اظهار وفاداری اصحاب و بنی‌هاشم، قاسم بن الحسن از امام علیه‌السلام پرسيد: «عموجان! آيا من هم به شهادت می‌رسم؟» حضرت فرمود: «پسرجانم! مرگ نزد تو چگونه است؟» عرض كرد: «شيرين‌تر از عسل.» فرمود: «آری به خدا. عمويت به قربانت! تو هم با من كشته مي‌شوی؛ بعد از آن كه به بلای عظيمی دچار شوی.» حضرت قاسم (ع) روز عاشورا به محضر عمو آمد و اجازه ميدان گرفت. حضرت اجازه نداد و او را در آغوش كشيد. هر دو گريستند. سرانجام آنقدر دست و پای عمو را بوسه زد و اصرار كرد تا اجازه گرفت. در حالي كه اشك بر گونه‌اش جاری بود، عازم ميدان شد و لباس معمولی بر تن داشت و زره و خود و ساز و برگی نداشت و تنها يك شمشير برداشت و چنين رجز خواند: «ان تنكرونی فانا فرع‌الحسن سبط‌النبی المصطفی والموتمن هذاحسين كالأسير المرتهن بين اناس لاسقوا صوب المزن» راوی می‌گوید: «نوجوانی از خیمه‌گاه خارج شد که صورتش، همچون ماه تابان درخشان بود. او مشغول جنگیدن با لشگر عمر سعد ملعون شد. در حالی که لشكر محاصره‌اش كرده بود، «ابن نفیل ازدی» با شمشیر بر سر مبارکش زد. سر شکافته شد و آن نوجوان با صورت روی زمین افتاد. فریادی از ته دل کشید و عموجانش را خطاب قرار داد. امام حسین علیه‌السلام همانند باز شکاری وارد میدان شد و همانند شیر خشمگینی به سوی سپاه عمر سعد ملعون حمله کرد. حضرت با شمشیر به ابن فضیل ضربه‌ای زد و چون او دست خود را سپر قرار داد، دستش جدا شد. نعره‌ای زد و صدایش را لشکریانش شنیدند و برای نجات او آمدند، اما بدنش زیر سم اسبان قرار گرفت و به هلاکت رسید. راوی می‌گوید: «وقتی گرد و خاک میدان فرو نشست، مشاهده کردم که امام حسین علیه‌السلام بر بالین حضرت قاسم ایستاده و قاسم از شدت درد، پاهایش را روی زمین می‌کشد. امام حسین علیه‌السلام فرمودند: «دور باشند از رحمت خداوند آن گروهی که تو را کشتند و آن کسی که در روز قیامت با آنها مخامصه می‌کند، جد و پدر توست.» سپس فرمودند: «به خداوند قسم بر عمویت سخت است که او را بخوانی، اما پاسخ‌ات را ندهد یا بدهد، اما پاسخ او برای تو سودی نداشته باشد. به خدا قسم امروز، روزی است که دشمنان عموی تو بسیار و یارانش اندکند.» امام علیه‌السلام بدن پاک و خونین حضرت قاسم را در آغوش کشید. وقتی سينه به سينه‌اش نهاده بود، پاهای آن نوجوان به زمين كشيده می‌شد. امام، او را به سوی خیمه‌گاه آورد و در کنار شهیدان اهل بیت (ع) قرار داد. ✍️ منابع: لهوف/ سید بن طاووس نفس‌المهموم/ شيخ عباس قمی مقتل‌الحسين ج٢/ خوارزمی #حضرت_قاسم علیه السلام #مقتل #محرم۱۴۰۰👇👇👇👇

🌹 مقتل حضرت علی‌اکبر (ع) وقتى همه اصحاب امام علیه‌السلام به شهادت رسيدند و تنها اهل بیت حضرت باقی مانده بودند، در این هنگام حضرت علی‌اکبر علیه‌السلام از خیمه‌گاه خارج شد و برای جنگیدن از پدرش اذن میدان طلبید. امام علیه‌السلام اجازه داد. سپس نگاهی پر از یأس به او کرد، چشمان خود را پایین انداخت و گريست. آن‌گاه محاسن شريفش را به دست گرفته و فرمود: «بار خدایا! تو خود گواه باش جوانی به مبارزه این مردم رفت که شبیه‌ترین مردم از نظر صورت، سيرت، اخلاق و منطق به پیامبر تو بود و ما هرگاه مشتاق دیدار پیامبر می‌شدیم، به او نگاه می‌کردیم.» سپس امام علیه‌السلام فریاد برآورد و گفت: «ای پسر سعد! خداوند رَحِم تو را قطع کند؛ همان‌طور که تو رَحِم مرا قطع کردی.» حضرت علی اکبر به سوی آن قوم حرکت کرد و چنين رجز خواند: «انا على بن حسين بن على نحن و بيت الله اولى بالنبى والله لايحكم فينا ابن الدعى اطعنكم بالرمح حتى ينثنى اضربكم بالسيف حتى يلتوى ضرب غلام هاشمى علوى منم على فرزند حسين بن على. به خداى كعبه سوگند ما به جانشينى پيامبر اولى‌تريم. به خدا سوگند حرام‌زاده بر ما حكومت نخواهد كرد. شما را آن‌قدر با نيزه مي‌زنم تا نيزه خم شود و آن‌قدر با شمشير مي‌زنم تا شمشير در هم پيچد؛ ضربات جوانى هاشمى و علوى.» او جنگ نمایانی کرد و عده زیادی را به هلاکت رساند تا ناله كوفيان بلند شد. سپس نزد پدر برگشت و عرض کرد: «ای پدر! عطش و تشنگی مرا کشت و سنگینی آهن و سلاح، تاب و توان را از من برد. آیا شربتی آب برای من یافت می‌شود؟» اشک از چشمان امام علیه‌السلام جاری شد و فرمود: «وای از بی‌پناهی! فرزندم از کجا آبی بیاورم؟ اندکی دیگر بجنگ که به زودی با جدت رسول خدا صلی‌الله علیه و آله دیدار خواهی کرد و آن حضرت با ظرفی لبریز از آب، تو را سیراب می‌کند؛ آن گونه که بعد از آن دیگر تشنه نخواهی شد.» حضرت علی اکبر علیه‌السلام به سوی میدان بازگشت و با وجود تشنگى، شجاعانه و قهرمانانه جنگید. ناگاه نامردی به نام «مرة بن منقذ» (لعنت خدا بر او) گفت: «گناه همه عرب به گردن من؛ اگر داغش را به دل پدرش نگذارم.» سپس ضربتى به حضرت زد يا تیری به سوی آن حضرت پرتاب کرد. تیر به حضرت علی‌اکبر علیه‌السلام اصابت کرد و او را بر زمین انداخت. دشمن محاصره‌اش كرد و با شمشير قطعه‌قطعه‌اش كردند. در اين حال فریاد زد: «پدر جان! از جانب من بر تو سلام باد. این جد من پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله است که به تو سلام می‌رساند و می‌گوید: «زودتر پیش ما بیا.» سپس فریادی کشید و جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. امام حسین علیه‌السلام به سوی میدان، بر بالین حضرت علی‌اکبر علیه‌السلام آمد. صورت به صورت او گذاشت و فرمود: «خداوند بکشد کسانی که تو را کشتند! چقدر اینان نسبت به خداوند و هتک حرمت رسول خدا صلی‌الله علیه و آله گستاخ شده‌اند. پسرم، بعد از تو خاک بر سر این دنیا.» در این هنگام حضرت زینب سلام‌الله علیها از خیمه‌گاه به سوی میدان جنگ آمد؛ در حالی که فریاد می‌زد: «ای حبیب من! ای فرزند برادرم.» حضرت زینب سلام‌الله علیها خود را به او رسانده و روی بدن بی‌جان علی‌اکبر علیه‌السلام افتاد. سیدالشهدا علیه‌السلام جلو آمد، خواهر را بلند کرده و او را به سوى خيمه برد. آنگاه به جوانانش فرمود: «احملوا أخاكم. برادرتان را به خيمه ببريد.» و با صداى بلند اين آيه را تلاوت فرمود: «ان‌الله اصطفى آدم و نوح و آل ابراهيم و آل عمران على العالمين ذرية بعضها من بعض والله سميع عليم (سوره مبارکه آل عمران آیات ٣٣ و ٣٤) 👈 منابع لهوف/ سیدبن طاووس مقتل‌الحسين ج ٢/خوارزمى الارشاد ج ٢/ شيخ مفيد #مقتل #حضرت_علی_اکبر علیه السلام #محرم۱۴۰۰

✅ مقتل شهادت حضرت عباس علیه‌السلام درباره شهادت حضرت ابالفضل‌العباس علیه‌السلام دو نقل در مقاتل آمده است. ♦️ نقل اول: پس از شهادت اصحاب و بنی‌هاشم و زمانی كه اهل حرم به آب نياز شديد داشتند و تشنگی بر امام حسین علیه‌السلام غلبه کرده بود، حضرت همراه برادرش، حضرت عباس علیه‌السلام برای تهيه آب بالای تپه‌ای که مشرف بر رود فرات بود، آمدند؛ در حالي كه عباس علیه‌السلام پيشاپيش امام حركت مي‌كرد و می‌جنگيد. وقتی آن دو می‌خواستند وارد شریعه شوند، لشکریان ابن سعد ملعون مانع شدند. در این وقت، مردی از قبیله «بنی‌دارم»، تیری به سوی امام حسین علیه‌السلام پرتاب کرد. تیر به چانه شریف امام علیه‌السلام برخورد کرد، اما ایشان با دست تیر را بیرون کشید، سپس دست‌هایش را در زیر گلو گرفت، آنها را پر از خون کرده، آن خون را به سوی آسمان پاشید و فرمود: «خداوندا! من از جنایتی که اینان نسبت به فرزند دختر پیامبر تو مرتکب می‌شوند، به تو شکایت می‌کنم.» سپس لشکر ابن سعد ملعون، بین آن حضرت و برادرش حضرت عباس علیه‌السلام فاصله انداخته و از همه طرف قمر بنی‌هاشم را محاصره كردند. ابالفضل به آنان حمله می‌كرد و چنين رجز می‌خواند: «به خدای بزرگ و عزيز قسم و سوگندی راستين به حجون و زمزم و قسم به خدای صاحب حطيم و آستانه در كعبه، امروز پيكرم به خون رنگين خواهد شد؛ در محضر امامی بافضيلت و كرامت كه صاحب افتخاراتی قديمي است.» آنگاه در حالي كه به سمت آب می‌رفت، اين رجز را می‌خواند: «وقتی پرنده مرگ صدا كند، باكی از مردن ندارم؛ تا در دريايی از مردان شتابنده فرو روم و ناپديد شوم. جان من، امام حسين است كه برگزيده و پاك است. «انی انالعباس اغدو بالسقا» من عباسم كه هر صبح، كارم سقايی است و آن روز كه با شر روبرو گردم از آن نمی‌ترسم.» بر اثر حمله حضرت عباس، لشكر متفرق شد. حكيم بن طفيل، پشت نخلی كمين كرد و ضربه شمشيری به دست راست حضرت وارد كرد. حضرت شمشير را به دست چپ گرفت و حمله كرد و فرمود: «والله ان قطعتموا يمينی انی احامی ابداً عن دينی و عن امام الصادق اليقين نجلالنبی الطاهر الامينی» سپس دست چپش را قطع كردند و فرمود: «يا نفس لاتخشی من الكفار و ابشری برحمةالجبار مع النبی السيد المختار قد قطعوا ببغيهم يساری فاصلهم يارب حر النار» ناگهان ملعونی عمود آهن بر سر عباس زد و اين زمان بود كه بر اثر تيرها و جراحات بسيار، توان نداشت و بر زمين افتاد. چون امام حسين، عباس را در كنار فرات بر زمين ديد به شدت گريه كرد و فرمود: «الان انكسر ظهری و قلت حيلتی: اكنون كمرم شكست و رشته تدبيرم گسست.» ♦️ نقل دوم زمانی كه حضرت عباس علیه‌السلام تنهايی برادرش را مشاهده كرد، نزد امام رفت و اجازه ميدان گرفت. امام حسين علیه‌السلام به شدت گريه کرد و فرمود: «برادرم! تو پرچمدار منی و بعد از تو، سپاه من پراكنده می‌شود.» عباس گفت: «سينه‌ام تنگ است و از زندگی سيرم. می‌خواهم انتقام خون شهدا را از اين منافقين بگيرم.» امام حسين علیه‌السلام فرمود: «پس برو و برای اين كودكان كمی آب بياور.» عباس رفت و اندكی لشكريان دشمن را موعظه كرد. از ايشان آب خواست كه ممانعت كردند و سودی نبخشيد. سپس به سوی برادر برگشت؛ در حالي كه صدای ناله العطش العطش كودكان را می‌شنيد. مشك و نيزهای برداشت و سوار اسب شد و به شريعه فرات تاخت؛ در حالي كه چهار هزار نفر نگهبان آن بودند و به سمتش تيراندازی می‌كردند. حضرت عباس علیه‌السلام لشكر را متفرق ساخت، جمع كثيری از آنان را كشت و به آب رسيد. كفی از آب، مقابل صورت آورد و ياد تشنگی برادرش حسين و اهل بيتش افتاد. مشك را پر كرد و بر كتف راست انداخت و به سمت خيمه‌ها حركت كرد. پس راه را بر او بستند و از هر طرف احاطه‌اش كردند. نوفل ملعون دست راستش را قطع كرد. مشك را به كتف چپ انداخت. حكيم بن طفيل، دست چپش را قطع كرد. پس مشك را به دندان گرفت. در این زمان، تيری به مشك خورد و آب بر زمين ريخت. تير ديگری هم بر چشم و تيری بر سينه عباس نشست. آنگاه ملعونی عمود آهن بر فرق مباركش زد و از اسب به زير افتاد و فرياد زد: «برادر! مرا درياب.» مقتل می‌نویسد: فوقف عليه منحنيا و جلس عند راسه. امام حسين علیه‌السلام با قامتی خمیده آمد و بر بالين برادر نشست. گريه كرد تا عباس جان داد و فرمود: «الان انكسر ظهری و قلت حيلتی.» وقتی اهل حرم از شهادت حضرت عباس علیه‌السلام مطلع شدند، زينب سلام‌الله عليها ناله سر داد: «وا اخاه وا عباساه وا ضيعتاه بعدك يا عباس!: آه برادرم، آه عباسم، وای از فقدان تو عباس كه بعد از تو با ما چه می‌شود.» 👈 منابع: لهوف/ سيد بن طاووس بحارالنوار ج ٤٥/ مجلسی ارشاد ج ٢/ شيخ مفيد منتهی‌الآمال ج ١/ شيخ عباس قمی #مقتل #حضرت_عباس علیه السلام #تاسوعا #محرم۱۴۰۰

خلاصه مقتل عبدالله بن الحسن‌المجتبی (ع) حضرت عبدالله، فرزند امام حسن علیه‌السلام و برادر حضرت قاسم بن‌الحسن است. سن او را از تا ۱۱ سال نوشته‌اند. مادرش را برخی «ام ولد» گفته‌اند. در زمان شهادت حضرت، اختلاف است. بعضی نقل کرده‌اند وقتی امام علیه‌السلام با اهل حرم و با اولاد و دختران خود وداع کرد، عبدالله یتیم امام حسن علیه‌السلام فرمایشات عمو را می‌شنید که می‌فرمود: «ای بانوان! دیگر مرا نمی‌بینید و صدای مرا نمی‌شنوید؛ زیرا می‌روم و دیگر برنمی‌گردم.» عبدالله به دنبال عمو روانه شد و با حالت گریان می‌گفت: «به خدا قسم من از عموی خود جدا نمی‌شوم.» بعضی گفته‌اند زمانی که سیدالشهدا علیه‌السلام هنوز توان نبرد داشت، شمر ملعون با جمعی از دشمنان، ایشان را در گودال قتلگاه محاصره کردند و هرکدام به گونه‌ای به آن حضرت حمله ور شدند که طفلی که از خیمه‌های امام علیه‌السلام ناظر صحنه بود، به سرعت خود را به امام رساند. سیدالشهدا خطاب به خواهرش زینب سلام‌الله علیها گفت: «او را بازگردان.» زینب آمد تا وی را به خیمه بازگرداند؛ لیکن او به شدت مقاومت کرد و از امام جدا نمی‌شد. بعضی نیز گفته‌اند زمانی که ابی عبدالله علیه‌السلام از اسب به زمین افتاد و هنوز مشغول نبرد پیاده بود که برای رفع خستگی، اندکی ایستاد. لشکر هم چند دقیقه صبر کردند ولی با نهیب شمر ملعون دوباره بر آن حضرت حمله‌ور شدند و محاصره‌اش کردند. در این حال عبدالله بن حسن علیه‌السلام که خُردسال بود از خیمه خارج شد. حضرت زینب علیها سلام دوید و دستش را گرفت، اما هرچه خواست او را در خیمه نگه دارد، عبدالله آرام نمی‌گرفت و راضی نمی‌شد و می‌گفت: «به خدا دست از عمویم برنمی‌دارم. هر جا که او رفته، من هم می‌روم.» صدای شیون از حرم بلند شد. امام علیه‌السلام که بر اثر عطش و جراحات و سختی نبرد، دچار ضعف شده بود، روی خاک نشست. عبدالله دستش را از دست عمّه‌ کشید و دوان دوان خود را به عمو رساند. وقتی رسید که دید ابجر بن کعب از بالای زین خم شده با شمشیر قصد قتل عمویش را دارد. فریاد زد و فرمود: «وَیْلَکْ یَابْنَ الْخَبیثَهُ، أتَقْتُلُ عَمِّی؟ وای بر تو ای حرامزاده! آیا می‌خواهی عموی مرا بکشی؟» آن نانجیب شمشیر را فرود آورد و به دست عبدالله رسید و دستش قطع شد و به پوست آویخت. عبدالله فریاد کشید: «یااُمَّاه» ای مادرم و بعد گفت: «عموجان! مرا دریاب.» امام علیه‌السلام او را در آغوش كشيد و به سينه چسباند و فرمود: «فرزند برادرم! بر آنچه پیش می‌آید صبر کن. این سختی‌ها را به حساب خدا بگذار و خدا تو را به پدران صالحت ملحق می‌سازد.» امام دست خود را به سوی آسمان بلند کرد: «پروردگارا! باران را از اینان دریغ بدار و برکات زمینت را از این‌ها باز دار. پروردگارا! اگر تا هنگام مرگ آنها را مهلت داده و بهره‌مند می‌سازی، بین آنها تفرقه بینداز و هر کدام را به راهی جداگانه بدار و سردمداران را هرگز از اینها راضی مدار؛ چرا که اینها ما را دعوت کردند تا که یاری‌مان کنند. سپس بر ما دشمنی کردند و ما را کشتند.» حرمله ملعون، تیری به طرف او رها کرد و آن تیر، عبدالله را در حالی که در دامن عمو بود، ذبح کرد و در همان حال جان داد. در زیارت ناحیه مقدسه آمده است: «السلام علی عبدالله بن الحسن بن علی الزکی» و سپس بر قاتل او به نام «حرمله بن کاهل الاسدی» نفرین شده است. 👈 منابع: لهوف، سید بن طاووس ارشاد ج ۲، شیخ مفید معالی السبطین تاریخ طبری منتخب، طریحی #حضرت_عبدالله علیه السلام #مقتل #محرم_1401

#روضه #مقتل 📝غمت شکست علی را 🎤 حاج میثم #مطیعی 🏴 شب‌پنجم #فاطمیه‌اول۱۴۰۱ ◾️ #حضرت_زهرا ؛ #فاطمیه 👇👇👇👇👇👇 🌹اللّٰهمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّكَ ٱلْفَرَجَ🌹 👇⚡👇⚡👇⚡👇 کانال نوای ذاکرین:(ایتا) 👇👇👇 Eitaa.com/navayehzakerin2 ⚡⚡⚡⚡⚡⚡ در تلگرام فعلأ بعلت فیلترینگ حضورفعال نداریم....👇👇 کانال نوای ذاکرین :(تلگرام) 👇👇👇 T.me/navayehzakerin مدیرکانال: خادم الذاکرین آرامش @Aramesh113 آرامش

✅ مقتل طفلان حضرت زينب (س) 🔶 عون بن عبدالله بن جعفر 🔶 محمدبن عبدالله بن جعفر برخی گفته‌اند هر دو فرزندان حضرت زینب سلام‌الله علیها بوده‌اند؛ اما بنا بر نقل مشهور و صحیح‌تر، مادر عون، حضرت زينب عليها سلام و مادر محمد، خوصاء بنت حفص از بني بكر بن وائل است. روزی که امام حسین (ع) از مکّه عازم عراق شد، عبدالله بن جعفر، شوهر حضرت زینب (س) فرزندان خود، محمد و عون را همراه امام حسین (ع) روانه ساخت تا در رکاب حضرت باشند و به ایشان وصیت کرد که هرگز از جانبازی در راه امام کوتاهی نکنند. روز عاشورا حضرت زینب (س) لباس نو بر تن عون و محمد پوشاند و آن‌ها را آماده شهادت ساخت. سپس هر دو را نزد ابی عبدالله (ع) آورد و برای ایشان اجازه جهاد خواست. امام نخست اجازه نمی‌داد. سیدالشهدا علیه‌السلام فرمود: شاید همسرت عبدالله راضی نباشد. حضرت زینب (س) عرض کرد: همسرم به من سفارش کرد که اگر کار به جنگ کشید، پسرانم جلوتر از پسران برادرت به میدان بروند. سرانجام امام با اصرار خواهر اجازه داد. عون این‌گونه رجز می‌خواند: ان تنكروني فانا ابن جعفر شهيد صدق في‌الجنان ازهر يطير فيها بجناح اخضر كفي بهذا شرفا في‌المحشر و محمد نیز چنین رجز خواند: اشكو الي الله من العدوان فعال قوم في الردي عميان قد بدلوا معالم القرآن و محكم التنزيل و التبيان و اظهروا الكفر مع الطغيان ابتدا محمد پس از نبردی دلاورانه که ده نفر را كشت، توسط عامر بن نهشل تيمي ملعون به شهادت رسید. عون کنار بدن غرق خون محمد آمد و گفت: برادرم! شتاب مکن که به زودی من نیز به تو می‌پیوندم. عون نیز پس از به درک واصل کردن سه سوار و هجده پياده توسط عبدالله بن قطبه طايي شهید شد. امام حسین علیه‌السلام، پیکر پاک آن دو نوجوان را بغل گرفت و در حالی که پاهایشان به زمین کشیده می‌شد، آن‌ها را به سوی خیمه آورد. برخی گفته‌اند زنان به استقبال جنازه‌های آنها آمدند. اما حضرت زینب (س) که همیشه پیشتاز بود دیده نمی‌شد. او از خیمه بیرون نیامده بود تا مبادا چشمش به پیکرهای به خون تپیده پسرانش نیفتد و بی‌تابی نکند. شاید هم از این رو که مبادا برادرش، امام حسین علیه‌السلام در این حال بنگرد و در برابر خواهر شرمنده یا بی‌جواب بماند. 👈 منابع: نفس‌المهموم/ حاج شیخ عباس قمی الوقایع و الحوادث ج 3/ محمدباقر ملبوبی تذکره‌الشهدا/ ملاحبیب کاشانی #مقتل #طفلان_حضرت_زینب سلام الله علیها #محرم_1401 ┅┅┅┅┄❅💠❅┄┅┅┅┅┄ 🇮🇷#اللّٰهمَّ_عَجِّلْ_لِوَلِیِّكَ_ٱلْفَرَجَ🇮🇷 دعوتید: به کانال وابرگروه مداحان #تخصصی_نوای_ذاکرین #اکبر_آرامش_اشعار_مذهبی ایتا↙️ کانال👇 Eitaa.com/navayehzakerin2 ابرگروه👇👇 انگشت مبارک روی لینک اشاره بفرماییدواردشوید.↙️↙️ #ابرگروه_نوای_ذاکرین https://eitaa.com/joinchat/954466766C8b9b885ce9 @Aaramesh42 ╚═══💫💎═╝

#روضه #مقتل 📝غمت شکست علی را 🎤 حاج میثم #مطیعی 🏴 شب‌پنجم #فاطمیه‌اول۱۴۰۱ ◾️ #حضرت_زهرا ؛ #فاطمیه

#زمینه #مقتل_خوانی نوشته در مَقاتل عاشورا نَفَس نَفَس میزد و قرآن می خواند نگاه او به کودکانش بود که دشمن او خیمه ی او را سوزاند خود خودم مَقاتلش را خواندم که واقعیت است عطشان بوده کاش که مُعتَبر نبود این قصّه حسین به قتلگاه عُریان بوده آمده در مَقاتلش به او هجوم آوردند یه عده ای غارتگر پیرُهَنش را بُردند مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین خط به خطِ مقاتلش را خواندم غروب می شود دلم می گیرد به یاد تشنه کامِ در قربانگاه غروب می شود دلم می میرد غروب بوده لحظه ی جان دادن غروب بوده رفته در گودالش چنین نوشته اند اُفتاد از پا شمر لَعین اومد به استقبالش لگد به سینه اش زد و تیغ کشید به حنجرش گلو بُریدنی نبود... قَفا گرفت به خنجرش مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین روای کربلا چنین می گوید سَر بُریده را به نی کوبیدند جماعتی که حَتک حُرمت کرده دور سَر بُریده می رقصیدند روای دیگری چنین می گوید که نعل تازه بر سُمِ مَرکب شد پیکر عریان حسین در گودال تَپیده در برابر زینب شد شکسته شد بین بدن تمام استخوان او چنان که ناشناس شد به خاک و خون نشان او مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین شعر و سبک #هادی_همتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ #امام_حسین_ع #زمینه #مقتل #عاشورا ┅┅┅┅┄❅[﷽❅┄┅┅┅┅┄ #اَللّهُمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِيِّکَ‌الْفَرَجَ #اللَّهُمَّ‌اشْفِ‌کُلَّ‌مَرِیض #کانال_وگروه_تخصصی_نوای_ذاکرین #اشعار_مذهبی #نَشـــــــر=صَــــدَقِہ جاریِہ ↙️#خادم_الذاکرین_آرامش↙️ 💠کانال وابرگروه نوای ذاکربن💠 Eitaa.com/navayehzakerin2 #ابرگروه⬇️ https://eitaa.com/joinchat/954466766C8b9b885ce9

#زمزمه_شب_پنجم_محرم #مقتل اگر که من شهید نشم می‌میرم می‌بینی عمه، توو قتلگاه افتاده به زیر دست و پای سپاه افتاده من عبداللهمو واللهِ بابای من اباعبدالله‌س آخه این رسمشه؟ من زنده‌ام، ولی اون تنهاس! دارم میام یه ذره دیگه صبر کن عمه با گریه داره میگه صبر کن ولی من میرم دووم بیار یه خرده دیگه بابا تا من نیومدم نزن دست و پا برات می‌میرم «اگر که من شهید نشم می‌میرم، شهیدت میشم» دارن شمشیرا بالا و پایین میرن مدام رو زخمای قبلی جا می‌گیرن پاشو با هم بجنگیم بازم اومده پسرِ کوچیکت دستام میشه شبیه عباس، سپرِ کوچیکت دستای من فقط به یه مو بنده دشمن به ناله‌های من می‌خنده عموی خوبم منو توو آغوشت بگیر و ناز کن در شهادتو به رو من باز کن عموی خوبم «اگر که من شهید نشم می‌میرم، شهیدت میشم» دارم می‌بینم بابا حسن رو اینجا کنارش رو خاک مادربزرگم زهرا بابام خیلی هواشو داره گرفته زیر شونه‌هاشو یاد کوچه به مادر میگه، از رو خاک پاشو... هرچی تا حالا قصه‌شو می‌شنیدم دم شهادتی به چشمام دیدم دارم می‌سوزم هنوز خمیده قامتش وای مادر هنوز کبوده صورتش وای مادر دارم می‌سوزم «اگر که من شهید نشم می‌میرم، شهیدت میشم» برادر زاده داشت با عمو حرف میزد که با تیری راه حنجرش بند اومد حرمله با یه تیر ذبحش کرد خونش پاشید به روی مولا دست و پا زد توو آغوش عشق، رسید به بابا جسمش رو با نیزه کنار زد دشمن دوباره به جون حسین افتادن حسین زجرکش شد... دیگه چیزی باقی نموند از اون تن آقای مارو ذره ذره کشتن حسین زجرکش شد... «برای تنهاییت بمیرم مولا، بمیرم واست» شاعر: سید مهدی سرخابی 💠#کانال_وابرگروه_نوای_ذاکربن💠