ناسپاسی مردم از نعمت وجودی امام(۱) 🔻ابن ابی الحدید گوید: «اکثر ادباء و متکلمین برآنند که "حمد" و "مدح" مانند دو برادر اند که فرقی میان شان نیست. اما "تشکر" اخص از "مدح" است، زیرا شکر تنها بر نعمت خاصی سزاوار است و تنها از جانب کسی که مورد نعمت واقع شده(منعم علیه) صادر می گردد»‌(📚شرح ابن ابی الحدید ج ۱ ص ۸۷‌) 🔻در مناجات شعبانیه آمده است: - «فشکرتک بادخالی فی کرمک» تو را شکر کردم بخاطر اینکه مرا در کرم خود داخل کردی. و این همان رساننده ی بیان ابن ابی الحدید است که شکر سپاس‌گذاری کسی است که نعمتی به او بطور مستقیم رسیده است. - «و لتطهیر قلبی من أوساخ الغفلة عنک» و تو را شکر کردم بخاطر اینکه قلب مرا از شرک و چرک غفلت پاک کردی "اوساخ" از "وسخ" به معنای چرک است و "شاکر" کسی است که نعمت عطا شده را نمی پوشاند و با ذکر شکر آن را به جا می آورد، بنابراین فرد شاکر "غافل" و "کافر" نیست، زیرا با ذکر نعمات آنها را آشکارا بیان می دارد. بيان فوق همان معنایی است که راغب بدان توجه داده و می گوید: «تصور النعمة و إظهارها قيل و هو مقلوب عن الكشر أي الكشف و يضاده الكفر و هو نسيان النعمة و سترها» مفهوم شکر عبارت است از تصور نعمت و آشکار ساختن آن و لفظ شکر، تغییر لفظ «کشر» و به معنای کشف و باز کردن است و نقطه مقابل آن کفر است که به معنای پوشیدن و پنهان کردن است، یعنی نعمت را فراموش کردن و پنهان ساختن آن(مفردات راغب ص ۲۷۲). مانند سخن امیرالمؤمنین که می فرماید: «تکشر عن یوم أغر» و ابن ابی الحدید می گوید: «اصل "تکشر " به معنی کشف[یعنی برطرف شدن و آشکار گشتن] است... و اصل آن(تکفر) در لغت پوشاندن و تغطیه است و از همین خانواده است کافر‌؛ زیرا حق را می پوشاند. و دریا را بخاطر آنکه آنچه در زیر آن است را می پوشاند، کافر نامیده اند. و کشاورز را چون دانه را در زیر زمین زراعی می پوشاند، کافر نامیده اند»(شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج ۷ ص ۲۱۹) #ناسپاسی_مردم_از_نعمت_وجودی_امام #نور_نما 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama